Υπάρχει μία κατηγορία ανθρώπων γύρω μας, που όσα και αν τους προσφέρει ένας συνάνθρωπός τους, τα θεωρούν δεδομένα και μάλιστα υποχρέωσή του,προς το πρόσωπό τους,το οποίο θεωρούν ως μεγάλη και βαρυσήμαντη προσωπικότητα!

Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν παντού, σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου βίου και σε όλα τα επαγγέλματα και τις βαθμίδες! Και γίνονται εύκολα αντιληπτοί,εξαιτίας του κακού και εγωιστικού χαρακτήρα τους και της μεγάλης ιδέας που έχουν για τον εαυτό τους!

Κατά σύμπτωση το ανθρώπινο αυτό είδος, ξεκινά την πορεία του με πανομοιότυπο τρόπο κι όταν κατακτήσουν το στόχο τους, τότε ξεχνούν κσι αγνοούν τους ευεργέτες των και όλους αυτούς που “κουβάλησαν νερό μέχρι το μύλο του Χοτζα”,για να ανέλθουν αυτοί στις θέσεις και στα αξιώματα που είχαν βάλει στο μάτι!

Και θα περίμενε κανείς τέτοιοι άνθρωποι, να μην υπάρχουν και να μην ευδοκιμούν εντός των κόλπων της Εκκλησίας!
Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν και αφθονούν και αναδεικνύουν αυτό το ξεχωριστό “ταλέντο”, ευθύς μόλις αρχίσουν να ανέρχονται τις βαθμίδες της εκκλησιαστικής Ιεραρχίας και μάλιστα ,ευθύς μόλις ανέλθουν στον ύψιστο βαθμό της Αρχιερωσύνης!
Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, είχε στον χώρο του γραφείου του στην Ιερά Αρχιεπιςκοπή,μία πινακίδα που έγραφε το εύστοχο και χιλιοειπωμένο:

<< Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός, του ευεργετηθέντος αχαρίστου>>.

Δεν ήταν απλώς κσι μόνον υποψιασμένος για την ύπαρξη των αχαρίστων στη ζωή και κυρίως στην Εκκλησία, αλλά είχε γευτεί κατά κόρον, οπως έλεγε την… Άψινθο της αχαριστίας, ακόμη και από δικούς του ανθρώπους, απο δικά του πνευματικά παιδιά!

Το αυτό συμβαίνει με όλους μας!

Βοηθάμε ανθρώπους, που υπό άλλες θα είχαν χάσει το δρόμο προς την κορυφή και με τις μικρές μας δυνάμεις τους βοηθούμε να ανέλθουν εκεί όπου επιθυμούν διακαώς και αφού το επιτυγχάνουν αυτό,μετά φέρονται με τρόπο αμετροεπή, αλαζονικό και αχάριστο , λές και τους χρεωστούσαμε την οποια βοήθεια και συμπαράσταση !
Και η συμπεριφορά αυτή γεννά τον προβληματισμό και τη θλίψη, γιατί δείχνει κενό συνείδησης και περίσσευμα αχαριστίας από τους άλλους!

Στις σκέψεις αυτές, έχω καταλήξει πολλές φορές και κυρίως όταν απογοητεύομαι από τις συμπεριφορές κάποιων Αγίων Ιεραρχών μας, που όσο ζούσε ο Χριστόδουλος και εκείνοι ήταν ακόμη Αρχιμανδρίτες, φιλούσαν ακόμη και … λερωμένο ράσα και έδειχναν τις καλές και σεβαστικές τους διαθέσεις, οι οποίες όμως ήταν υποκριτικές και ψεύτικες! Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, πρωτίστως εντός του χώρου της Εκκλησίας!
Και αργότερα και αφού ανέρχονταν μία προς μία τις θέσεις και γινότανε και Αρχιερείς, μας έγραφαν μετά στο …τακούνι του αριστερού .. υποδήματος των!
Τα παραδείγματα πολλά και ποικίλα!
Σκέφτομαι να αρχίσω να τα γράφω όλα αυτά, ένα-ένα,και να αποκαλύπτω κρυφά και άγνωστα μέχρι τώρα γεγονότα του σύγχρονου εκκλησιαστικού μας βίου!
Άλλωστε στον ήδη έτοιμο υπό έκδοση τόμο μου , τον αφιερωμένο στον Μεγάλο Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, κάνω εκτενή αναφορά στους Αρχιερείς που εξελέγησαν επί των ημερών του καθως και λεπτομέρειες της κάθε εκλογής!
Αλλά δεν είναι μόνον αυτοί που εξελέγησαν επί Χριστοδούλου.
Υπάρχουν κι αυτοί που ευεργετήθηκαν άμεσα από τον Χριστόδουλο οι οποίος τους άνοιξε τους δρόμους, αλλά δεν πρόλαβαν να γίνουν Αρχιερείς!
Για παράδειγμα, ο Μητροπολίτης Κηφισίας Κύριλλος. Αν δεν τον έβαζε ο Χριστόδουλος ευθύς εξ αρχής στη Γραμματεία της Συνόδου και μετά να γίνει Αρχιγραμματέας για να τον βρεί ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στη θέση αυτή και να τον προωθήσει στην Μητρόπολη Κηφισίας, ίσως να ήταν τώρα ακόμη Αρχιμανδρίτης.

Το αυτό ισχύει και για τον Μητροπολίτη Χίου Μάρκο, που τον γνώρισε ο Χριστόδουλος ως διάκονο στο σπίτι μου στη Χίο, για να φτάσει να γίνει Αρχιγραμματέας και να εκλεγεί Χίου.
Αλλά και για τον Μητροπολίτη Παροναξίας Καλλίνικο, που του είχε αναθέσει καθήκοντα Γραμματέως της ΔΙΣ και εξελέγη με το σπαθί του Μητροπολίτης Παροναξίας, πηγαίνοντας κόντρα στην επιλογή του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου που ήθελε τότε τον νύν Διδυμοτείχου Δαμασκηνό.

Ποιός, αλήθεια, από τους τρεις παραπάνω μνημονεύει τον Χριστόδουλο κατά την κύρια Είσοδο των Αγίων ;
Μόνον ο Παροναξίας που είναι και ο …ολιγότερο ευεργετηθείς!
Και ο Μάρκος τον μνημονεύει ενίοτε και κυρίως όταν συλλειτουργεί με κάποιο από τα πνευματικά αναστήματα του Χριστόδουλου, οπως για παράδειγμα ο Μητροπολίτης Σερρών Θεολόγος, που πηγαίνει τακτικά στη Χίο, αλλά και όταν γνωρίζει οτι στο εκκλησίασμα ευρίσκεται κάποιος.. χριστοδουλικός!

Αλλά επειδή το θέμα ειναι τεράστιο και όσο γράφω τόσο θυμάμαι γεγονότα και μάλιστα και πρόσφατα, που με κάνουν να θυμώνω αηδιάζω,θα επανέλθουμε με περισσότερα στοιχεία !