Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Κάθε καλοκαίρι, ο κόσμος να χαλάσει, ακόμη και αν νοιώθω την υγεία μου επισφαλή, πηγαίνω στη Χίο για να θυμηθώ τα παιδικά μου χρόνια και να κάνω μια γύρα τα μοναστήρια και τις Εκκλησίες μας, μέσα στις οποίες μεγάλωσα! Και η απογοήτευσή μου χρόνο με το χρονο μεγαλώνει! Μάλιστα τελευταία η Χίος έχει υποστεί μία πνευματική καθίζηση άνευ προηγουμένου, που είναι δύσκολο πια να συνέλθει..
Η απουσία του αειμνήστου Χίου Διονυσίου και του πατρός Νίκωνος Χαρέα,που κρατούσε όλη την πνευματικότητα της Χίου στα καθαρά και στιβαρά χέρια του, είναι πλέον πολύ αισθητή! Η Χίος έχει περάσει εκκλησιαστικά σε μία μεσαιωνική κατάσταση! Ο κλήρος είναι ένα καζάνι που βράζει! Και ο Θεός να σε φυλάει απο την ταραχή που προέρχεται από βουβό βουητό … Τα όσα λέγονται κατά τις ιερατικές συνάξεις από επίσημα χείλη είναι αντικείμενο ψυχιατρικού ελέγχου! Αρκεί να σας πώ τούτο μόνο, το οποίο ειπώθηκε σε μία από τις τελευταίες συνάξεις προς τους ιερείς!
“Προ της θείας λειτουργίας της Κυριακής– και προφανώς πριν από κάθε θεία ευχαριστία– οι ιερείς θα πρέπει να αποσύρονται σε ένα δωμάτιο της οικίας τους και να μην ομιλούν και συνδιαλέγονται με κανέναν από τους οικείους τους,ει μη μόνον να προσεύχονται και να προετοιμάζονται με φόβο Θεού για την θεία μυσταγωγία της επομένης”.
Και αν δεν είναι αυτό μεσαίωνας τότε τί είναι; Τέτοιο τυπικό ούτε στο Αγιο Όρος δεν έχουν! Και εννοείται βέβαια οτι την εντολή αυτή δεν την ακολουθούν παρά ελάχιστοι φοβικού και καταθλιπτικοί χαρακτήρα ιερείς, που θεωρούν τους εαυτούς τους ουρά του Επισκόπου τους… Οι υπόλοιποι συνεχίζουν να πορεύονται κατά πώς έχουν διδαχθεί χρόνια τώρα, από γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα και οχι από υπερβολές και υποκρισίες οι οποίες προκαλούν θόρυβο και εξ αυτού εκνευρισμό και θυμηδία!!
Δύσμοιρη Χίος, τί σου έμελλε να πάθεις… Αλλά ο Θεός δεν θα την αφήσει έτσι… Θα έχει σίγουρα το σχέδιό Του! ( Στη φωτό αριστερά ο Αρχιμ. Νίκων Χαρέας που έγραψε λαμπρές σελίδες στην Εκκλησιαστική ιστορία της Χίου– σήμερα εφησυχάζει στην Αθήνα– και δεξιά ο αείμνηστος Μητροπολίτης Χίου Διονύσιος, που μολονότι δεν ήταν κάποια θεολογική αυθεντία, ήξερε να φέρεται με αγάπη και φιλανθρωπία στο ποίμνιό του, γιαυτό και αγαπήθηκε).
