Τό πρωΐ τῆς Κυριακῆς 30 Αὐγούστου, ὁ Ὄρθρος ἄρχισε στίς 7.00 π.μ..
Στόν Ὄρθρο χοροστάτησε ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης Κορίνθου κ. Διονύσιος, ὁ ὁποῖος καί προέστη τῆς πολυαρχιερατικῆς θείας Λειτουργίας πού ἀκολούθησε.
Στήν ὁμιλία τοῦ ὁ Σεβασμιώτατος Κορίνθου εἶπε μεταξύ ἄλλων:
«Σεβασμιώτατοι, κ. Ὑπουργέ, κ. Δήμαρχε, ἀγαπητοί πατέρες καί ἀδελφοί. Ἀπό ἐχθές τό ἀπόγευμα εἴμαστε δέσμιοι τῆς ἀγάπης τοῦ Ποιμενάρχου σας ὁ ὁποῖος μᾶς ἐκάλεσε στόν πάνσεπτο αὐτό Ἱερό Ναό γιά νά συνεορτάσουμε στή μνήμη τοῦ Πολυούχου ἁγίου Ἀλεξάνδρου.
Οἱ Ἐπίσκοποι εἴμαστε πολύ ἀπασχολημένοι μέ τά ποιμαντικά καθήκοντα πού ἔχουμε ἀναλάβει στίς Ἐπαρχίες μας. Παρά ταύτα, συνήλθαμε ἐδῶ γιατί σ’ αὐτές τίς πανηγυρικές συνάξεις στή μνήμη τῶν ἁγίων, φανερώνεται ὅτι ὅλοι, ὅλες οἱ κατά τόπους ἐπαρχιακές Ἐκκλησίες, συναποτελοῦμε τὴν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία.
Καί συγκεντρωθήκαμε ἐδῶ στή μνήμη τοῦ ἁγίου. Ποιός εἶναι αὐτός πού μετά ἀπό 17 αἰῶνες ἡ Ἐκκλησία ὄχι μόνο τόν θυμάται, ἀλλά καί τόν τιμᾶ καί τόν προβάλει σέ ὅλους μας ὥς πρότυπο πρός μίμηση;
Εἶναι αὐτός πού τήρησε τόν εὐαγγελικό λόγο τοῦ Κυρίου μας ὅτι «ἱώτα ἕν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου» (Ματθ. 5, 18).
Κατανόησε βαθιά ὅτι μιά μικρή ἀλλαγή καί παρέκκλιση ἀπό τό νόμο τοῦ Θεοῦ, μπορεῖ νά ἀλλοιώσει τό περιεχόμενο τῆς πίστεως. Καί ἦρθε σέ ρίξη μέ ἐκείνους τούς «λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν» (Πράξ. 20, 30).
Στήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχουν ὀπαδοί, ἀλλά συνειδητοί πιστοί. Κι ὅταν κάποιος ἐσκεμμένα καί θεληματικά ἐπιμένει νά ἀλλοιώνει τό περιεχόμενο τῆς πίστεως «ἐκκόπτεται καί εἰς πῦρ βάλλεται» (Ματθ. 3, 10).
Αὐτό ἦταν καί τό ἔργο τοῦ ἁγίου μαζί μέ τούς ἄλλους θεοφόρους Πατέρες πού συγκρότησαν στήν Νίκαια τήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο: Νά ποῦν στόν κόσμο ποιός πραγματικά εἶναι ὁ Χριστός καί ποιά εἶναι ἡ πίστη μας. Ὅτι εἶναι ὁμοούσιος καί ὄχι ὁμοιούσιος μέ τόν Πατέρα. Καί ἀπέκοψαν ἀπό τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τόν Ἄρειο καί την διδασκαλία του.
Κι ἐμεῖς ἤρθαμε σήμερα ἐδῶ κλήρος καί λαός, γιά νά θυμηθοῦμε τήν πίστη μας, νά ξαναβροῦμε τίς ἀρχές μας ἀλλά καί νά προσευχηθοῦμε γιά τόν λαό μας.
Κύριε κάνε τούς ἄρχοντές μας νά ἀγαποῦν τήν Ἐκκλησία. «Λάλησον ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν ἀγαθὰ ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας καὶ παντὸς τοῦ λαοῦ σου, ἵνα ἐν τῇ γαλήνῃ αὐτῶν ἤρεμον καὶ ὑσήχιον βίον διάγωμεν…». Δέν θέλουμε νά ἀνακατευόμαστε μέ την πολιτική. Θέλουμε νά μᾶς διακονοῦν ἐν εἰρήνη καί ὁμονοίᾳ.
Δέν διεκδικοῦμε πλούτη καί ἐξουσία. Αὐτή θά ἦταν ἡ ἰδανική πολιτεία καί τό ἰδανικό πολίτευμα. Γιατί ὅταν δέν λειτουργοῦμε ἔτσι στίς σχέσεις μας, ὁ Θεός «καὶ ταῦτην καὶ ταύτα καταργήσει».
Ἄς εἶναι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καί ἡ εὐλογία τοῦ ἁγίου μέ ὅλους. Ἀμήν».
