Την 26η του μηνός Δεκεμβρίου τ.έ., δεύτερη ημέρα της κατά σάρκα Γεννήσεως του Κυρίου, ημέρα κατά την οποία η Αγία μας Εκκλησία τιμά την Εορτή της Συνάξεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ.κ. Ιωάννης χοροστάτησε εις τον Όρθρον και προεξήρχε της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας, εις τον Ιερόν Ναόν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Λαγκαδά.
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του προς τους παρισταμένους ο Μητροπολίτης Λαγκαδά ομίλησε επικαίρως αναφερόμενος εκτενώς στη σημασία της σημερινής ημέρας διά τη ζωή της Αγίας μας Εκκλησίας, η οποία και εορταστικά αφιερώνεται στο πρόσωπο της Κεχαριτωμένης Κυρίας Θεοτόκου, η Οποία και έφερε στον κόσμο, τον Σωτήρα και Λυτρωτή, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.
Η Παναγία μας είναι εκείνο το πρόσωπο που είναι υπέρτερο πάντων των ανθρώπων, αφού αξιώθηκε εκ μέρους αυτών να εκπληρώσει την προαιώνιο βουλή του Θεού, διά την σωτηρία του ανθρώπου.
Η σωτηρία του κάθε ανθρώπου είναι πολύ σημαντικό γεγονός. Εάν σημαντικό οντολογικά είναι το γεγονός της δημιουργίας του ανθρώπου και της παρουσίας του επί της γης, ακόμα σπουδαιότερο είναι το γεγονός της σωτηρίας του ανθρώπου, εκ της φθοράς και του θανάτου.
Είναι ένα γεγονός παλιγγενεσίας. Ο άνθρωπος αναγεννάται. Αυτό το γεγονός της αναγεννήσεως, δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν αν δεν υπήρχε το πρόσωπο της Παναγίας μας, η οποία στην βουλή του Θεού είπε την φωνή της δικής Της υπακοής «ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου». Δεν θα είχαμε την κατά σάρκα Γέννηση του Υιού και Λόγου του Θεού, αν δεν υπήρχε η Παρθένος, εντός της οποίας εγένετο η Σύλληψις εκ Πνεύματος Αγίου.
Η Παναγία μας δίδει σε όλους το μήνυμα της μεγάλης αγάπης του Υιού Της, ένα μήνυμα που είναι αγάπης και οικτιρμοσύνης, αφού και ο ίδιος με την δική Του Θυσία, μας χαρίζει άφεση αμαρτιών και ζωή αιώνιον.
Μπορεί πολλές φορές να ζούμε με την ψευδαίσθηση της αυτόδικαιώσεως, αν νομίζουμε ότι είμαστε ή κατορθώνουμε κάτι. Αυτό όμως είναι και το πρώτο στοιχείο της πλάνης και της απάτης του διαβόλου. Ότι έχουμε μας το έχει χαρίσει ο Θεός. Η δική μας αστοχία είναι αυτό που καθιστά την αμαρτία φθοροποιό στοιχείο της ζωής μας.
Η Αγία μας Εκκλησία είναι η Κιβωτός της Σωτηρίας. Πολλές φορές ρωτούν κάποιοι τι προσφέρει η Εκκλησία και προσπαθούμε όλοι με την σκέψη και τον λόγο, να αρθρώσουμε επιχειρήματα για να λέμε ότι η Εκκλησία είναι ενεργός δύναμη αγάπης και συμπαραστάσεως, για να πούμε πως ευαγγελίζεται την οδό της δικαιοσύνης και την οδό της αρετής.
Κάποιοι κακοπροαίρετοι μπορεί να μας πουν πως το ίδιο γίνεται και σε άλλες θρησκείες ακόμα και στους άθεους υπάρχει η ηθική και η αγάπη και η αρετή.
Η Εκκλησία όμως του Χριστού δεν είναι ένας τόπος όπου κανείς μαθαίνει καλούς τρόπους, δεν είναι ένας τόπος όπου κανείς μαθαίνει να ζει ενάρετα, δεν είναι σκοπός του έργου της Εκκλησίας η βιτρίνα και η εξωτερική εμφάνιση.
Η Εκκλησία είναι ο τόπος μέσα στον οποίο, όταν ο άνθρωπος έρθει με αληθινή μετάνοια και διάθεσή αλλαγής τρόπου σκέψεως και ζωής, τότε έχει την δύναμη της μεταποιήσεως και της αλλαγής των πάντων. Στην Εκκλησία προσέρχονται όλοι ανεξαρτήτως και όταν έχουν μέσα τους την μετάνοια, τότε αγιάζονται και εξέρχονται άλλοι άνθρωποι, παίρνοντας τον δρόμο της θέοσης και καθιστώντας τους εαυτούς τους θεούμενος ανθρώπους.
Η Εκκλησία έχει ένα σημαντικότατο έργο και αυτό είναι να ξαναφτιάξει, να αναγεννήσει και να ανακαινίσει τον άνθρωπο εσωτερικά.
Αυτό το έργο είναι μοναδικό γιατί μόνο η Εκκλησία του Χριστού, μόνο ο Ιησούς Χριστός, είναι Εκείνος που χαρίζει ζωή αιώνιο, το οποίο είναι και το υπέρτατο δώρο της αγάπης Του, που περνά μέσα από την δική Του θυσία, τον δικό Του αίμα και θάνατο και μέσα από αυτά μπορούμε να καταστούμε εμείς όλοι αθάνατοι. Αυτή την οντολογική σημασία του έργου του Θεού, θα πρέπει καταλάβουμε μέσα από την φανέρωση Του.
Σε αυτό το έργο της αναπλάσεως μετέχει πρώτη η Παναγία μας. Γι΄ αυτό την τιμούμε σήμερα και την ευχαριστούμε, παρακαλώντας να φέρει και στην δική μας ζωή, αυτή τη καρποφορία του μεγάλου έργου της Σωτηρίας του Υίου Της.
Προ της απολύσεως της Μυστηριακής Συνάξεως, ο Σεβασμιώτος Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ.κ. Ιωάννης απένειμε το οφφίκιο του Πνευματικού, εις τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Σταύρο Παπαδόπουλου, εις τον οποίο και απεύθυνε πατρικούς λόγους και πνευματικές νουθεσίες, επί τη ευθύνη του πολλή σημαντικού έργου που καλείται να επιτελεί από σήμερα, ενώ προεχείρησε και έναν νέο αναγνώστη, τον οποίο προέτρεψε να υπηρετεί με ζήλο πολλή εις το Ιερό Βήμα του περίλαμπρου Ιερού Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Λαγκαδά.
