Την Κυριακή των Βαΐων, όπως κάθε χρόνο, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το Θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων Βεροίας.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας φωτογραφήθηκε με τους ιερόπαιδες του ναού.

Ακολουθεί η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

«Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε».

Ὁ Χριστός ὁδεύει διά μέσου τῶν ὡσαννά πού ἀντηχοῦν σήμερα στήν Ἱερουσαλήμ καί τῶν βαΐων τῶν φοινίκων πού στρώνονται γιά νά περάσει ἐπί πώλου ὄνου πρός τό πάθος καί τή θυσία· καί ἡ Ἐκκλησία συνοδεύει τόν Νυμφίο της τεθλιμμένη στόν δρόμο πρός τόν Γολγοθᾶ.

Καί παρά τόν ἀρχικό ἐνθουσιασμό τῆς σημερινῆς ἡμέρας, τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων, ἡ θλίψη εἶναι ὁρατή γιά τό πάθος πού ἐγγίζει καί θά μεταμορφωθεῖ σέ θρόμβους αἵματος στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ τίς ὧρες τῆς ἀγωνίας στή Γεθσημανῆ.

Καί ὅμως αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἡμέρα, τήν Κυριακή τῶν Βαΐων, πού ἀποτελεῖ προοίμιο τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, οἱ πατέρες ὅρισαν ὡς ἀποστολικό ἀνάγνωσμα μιά περικοπή ἀπό τήν πρός Φιλιππησίους ἐπιστολή πού ἀρχίζει μέ τή φράση πού προανέφερα: «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε».

Γιά τήν ἀνθρώπινη λογική ἡ ἐπιλογή φαίνεται παράδοξη καί ὀξύμωρη. Γιά ποιόν λόγο τό πένθος νά συνδιάζεται μέ τή χαρά; Γιά ποιόν λόγο τήν ὥρα τῆς ὀδύνης ἡ Ἐκκλησία μας νά μᾶς παρακινεῖ νά χαιρόμαστε;

Σ᾽ αὐτό τό παράδοξο ὅμως τῆς ἐπιλογῆς τῶν πατέρων δίδει ἀπάντηση ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος. Τί λέγει; «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε».

Νά χαίρεσθε ἐν Κυρίῳ πάντοτε. Δέν λέει νά χαίρεσθε ὅταν τά πράγματα πηγαίνουν καλά, ὅταν ἡ οἰκογένειά σας προκόπτει, ὅταν οἱ ἐπιχειρήσεις σας εὐημεροῦν καί προοδεύουν.

Λέει νά χαίρεσθε πάντοτε, ἀνεξάρτητα ἀπό τό τί συμβαίνει. Καί εἶναι γνωστό ὅτι δέν εἶναι δυνατόν στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου νά ἐξελίσσονται πάντοτε τά πράγματα ὁμαλά, ἀλλά ὑπάρχουν καί δυσκολίες καί τρικυμίες καί ἀποτυχίες τίς ὁποῖες καλούμεθα νά ἀντιμετωπίσουμε καί νά διαχειρισθοῦμε.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος τά γνωρίζει αὐτά, γιατί ἔζησε καί ἐκεῖνος στόν κόσμο καί ἀντιμετώπισε ἀναρίθμητες δυσκολίες καί προβλήματα καί διωγμούς καί φυλακίσεις· καί ὅμως μᾶς συστήνει «χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε».

Μέσα σ᾽ αὐτή τή φράση του, μέσα σ᾽ αὐτή τήν προτροπή του ὑπάρχει ἡ ἀπάντηση καί στό δεύτερο ἐρώτημα, στό ἐρώτημα πῶς μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά χαίρεται πάντοτε· καί αὐτή εἶναι τό «ἐν Κυρίῳ».

Ὁ ἀπόστολος δέν μᾶς προτρέπει νά χαιρόμαστε ὅπως οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου, γιατί ἡ δική τους χαρά ἐξαρτᾶται ἀπό τίς καταστάσεις καί τίς συνθῆκες γύρω τους καί δέν μπορεῖ νά εἶναι μόνιμη· καί ἀκόμη γιατί ἡ δική τους χαρά δέν εἶναι ἀληθινή καί οὐσιαστική, ἀλλά ἐξωτερική καί φευγαλέα.

Ἀντί αὐτῆς τῆς χαρᾶς μᾶς συστήνει τή χαρά τοῦ Χριστοῦ, αὐτήν πού θά τόν ἀκούσουμε νά δίνει καί ὁ ἴδιος στούς μαθητές του λίγο πρίν ἀπό τό πάθος του, ἐπιβεβαιώνοντας ἔτσι τήν ἀκρίβεια τῆς προτροπῆς τοῦ ἀποστόλου του.

Ποιά εἶναι ὅμως αὐτή ἡ χαρά πού δίνει ὁ Χριστός καί εἶναι μόνιμη; καί πῶς τήν ἀποκτᾶ ὁ ἄνθρωπος πού ἀναζητᾶ τή χαρά στή ζωή του, σέ μιά ζωή πού φαντάζει ὁλοένα καί περισσότερο στίς ἡμέρες μας σκοτεινή καί γκρίζα;

῾Η χαρά πού μᾶς προσφέρει ὁ Χριστός προέρχεται, ἀδελφοί μου, πρωτίστως ἀπό τό γεγονός τῆς σωτηρίας πού μᾶς χάρισε.

Εἴμασταν δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ διαβόλου καί ὁ Χριστός μέ τή σταυρική του θυσία καί τήν Ἀνάστασή του ὄχι μας ἀπελευθέρωσε ἀπό τά δεσμά τους ἀλλά μᾶς ἀποκατέστησε ὡς τέκνα τοῦ Θεοῦ καί κληρονόμους τῆς βασιλείας του.

Καί ποιός ἀπό ἐμᾶς, ἀδελφοί μου, πού γνωρίζει ὅτι ἔχει μιά ἐξαιρετική προοπτική καί ἕνα λαμπρό μέλλον, μπορεῖ νά θλίβεται καί στεναχωρεῖται γιά ὅ,τι δυσάρεστο συμβαίνει στήν πορεία τῆς ζωῆς του;

Καί ἀκόμη καί ἄν θλίβεται κατ᾽ ἄνθρωπο, ἡ θλίψη αὐτή δέν μπορεῖ νά τοῦ στερήσει ἤ νά τοῦ περιορίσει τήν χαρά του.

Αὐτό συμβαίνει καί μέ τήν ἐν Χριστῷ χαρά. Ἡ ἐλπίδα τῆς σωτηρίας πού μᾶς χάρισε ὁ Χριστός σέ συνδυασμό μέ τήν πίστη καί τή βεβαιότητα ὅτι ὁ Χριστός εἶναι κοντά μας, εἶναι δίπλα μας καί εἶναι αὐτός μεριμνᾶ γιά τή ζωή μας, ἐάν ἐμεῖς τοῦ τήν ἐμπιστευόμαστε· εἶναι αὐτός ἐνδιαφέρεται καί γιά τίς λεπτομέρειές της καί φροντίζει ὥστε ὅ,τι μᾶς συμβαίνει νά εἶναι γιά τήν ὠφέλεια τῆς ψυχῆς μας, εἶναι αὐτά πού γεμίζουν τήν ψυχή τῶν πιστῶν χαρά, εἶναι αὐτά πού μᾶς ἐπιτρέπουν νά χαιρόμαστε ἐν Κυρίῳ πάντοτε, ἀκόμη καί στίς πιό δυσμενεῖς συνθῆκες, ἀκόμη καί στίς πιό δύσκολες στιγμές τῆς ζωῆς μας.

Ἀδελφοί μου, συμπορευόμενοι καί ἐμεῖς ἀπό ἀπόψε μέ τόν Ἰησοῦ πρός τό πάθος, ἄς μήν μείνουμε στό πάθος.

Ἄς κρατήσουμε τή θλίψη μόνο γιά τίς ἁμαρτίες καί τίς ἀδυναμίες μας πού τόν ὁδήγησαν στόν Σταυρό, καί ἄς τόν παρακαλέσουμε νά χαρίζει καί σέ μᾶς τή δική του χαρά, ὥστε νά μποροῦμε νά χαιρόμαστε «πάντοτε ἐν Κυρίῳ».