Παρά την διχαστική στάση των Μόσχας και τις αδολεσχίες των Αντιοχείας και Ιεροσολύμων, έληξαν επιτυχώς οι εργασίες της Πανορθόδοξης!
Από την Κωνσταντινούπολη: Σωτήρης Μ. Τζούμας
Η Πανορθόδοξη Σύναξη, όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών που συνέρχεται στο Φανάρι, από την Τετάρτη 6 Μαρτίου και ολοκληρώνεται Κυριακή της Ορθοδοξίας, 9 Μαρτίου,πήρε μία απόφαση- σταθμό, για τη νεότερη εκκλησιαστική ιστορία μας: να συγκαλέσει αρχές του 2016,μία μεγάλη Οικουμενική Σύνοδο, στον ιστορικό πατριαρχικό ναό της Αγίας Ειρήνης, στην Κωνσταντινούπολη, εκεί όπου έγινε, πριν από αιώνες, η Β´ Οικουμενική.
Ωστόσο, η εμπειρία της πανορθόδοξης αυτής σύναξης,έδειξε πως έχουμε να διανύσουμε ακόμη πολύ δρόμο, μέχρις ότου όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες, απαλλαγμένες από πλέγματα του παρελθόντος, λάθος χειρισμούς και ανθρώπινες μικρότητες, αλαζονίες αλλά και αρρωστημένους εθνοφυλετισμούς, κατορθώσουν με πλήρη ωριμότητα των Τσγών μας, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να δώσουν προς τα έξω την εικόνα μίας Εκκλησίας ενωμένης, έτοιμης να σηκώσει το βάρος μίας νέας Οικουμενικής Συνόδου,η οποία θα αλλάξει πράγματα που ισχύουν μέχρι τώρα και θα πάρει αποφάσεις που θα δώσουν στο Ορθόδοξο πλήρωμα το “κοινό όραμα” που αξίζει να έχει!
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ως Πρόεδρος της Πανορθόδοξης, αποδείχθηκε δεξιός οιακοστρόφος, που μπορεί να προίσταται, να διαχειρίζεται καταστάσεις και να ανταπεξέρχεται στα δύσκολα με δυναμισμό ηγέτη.
Κι όταν οι συνθήκες το απαιτούν, για το κοινό καλό, να υποχωρεί, δίνοντας πρώτος το παράδειγμα της ενότητας και της ομοψυχίας.
Ο Βαρθολομαίος είναι, κατά κοινή ομολογία, ο πλέον κατάλληλος Πατριάρχης, για να ανταποκριθεί επιτυχώς στις ιστορικές απαιτήσεις της εποχής μας.Πλην όμως πληρώνει και ο ίδιος σήμερα, λάθη και παραλείψεις του παρελθόντος της Μητέρας Εκκλησίας.
Αυτό που διεφάνη, πάντως, στην Σύναξη και το οποίο θα μας απασχολήσει σοβαρά στο μέλλον, είναι ότι η Εκκλησία της Μόσχας, πέραν των κρισίμων θεμάτων επί των οποίων ακολουθεί την πλειοψηφία, σε κάποια άλλα έχει τη δική της agenda αιτημάτων και απαιτήσεων, τις οποίες μάλιστα θέλει να επιβάλλει σε πανορθόδοξο επίπεδο. Δεν θα υποχωρήσει εύκολα το Πατριαρχείο Μόσχας, αν δεν δεί τα θέματα που το απασχολούν να ικανοποιούνται και να επιβάλλει τις απόψεις του σε πανορθόδοξο επίπεδο.
Η στάση του Μόσχας Κυρίλλου ήταν σχεδόν εμπρηστική, του καλού καυ συναινετικού κλίματος που ήθελε να εξασφαλίσει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην Παμορθόδοξη.
Τόσον ο ίδιος,όσο και η παρασυναγωγή που έχει δημιουργήσει, μέσα στους κόλπους της Ορθοδοξίας και τον ακολουθεί( εννοούμε τα Πατριαρχεία Αντιοχείας,Ιεροσολύμων– με το διπλό και συμφεροντολογικό λόγο- και Σερβίας, Ρουμανίας αλλά και Τσεχίας, αν και απούσα από τη Σύναξη), προσεπάθησαν να δείξουν τις διαθέσεις τους με το ξεκίνημα των εργασιών της Πανορθόδοξης, με την εγωιστική διάθεση που επέδειξαν επί δικών τους λαθών τα οποία θέλουν να επιβάλλουν άνευ διαλόγου ως τετελεσμένα!
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος,τόσο κατά την αποκάλυψη των διεκδικήσεων του Μόσχας και των λοιπών παρασυνάγωγών του, όσο και στις κουτοπονηριές του Ιεροσολύμων επί εδαφών του Αντιοχείας(Κατάρ), αποδείχθηκε πολύ ισχυρός ηγέτης που ακόμη κι όταν ξέρει ότι δεν διαθέτει την πλειοψηφία εντός του Σώματος, για ένα θέμα, μπορεί να μετατρέπει με τα ατράνταχτα επιχειρήματά του και τους πλέον αρνητικούς συζητητές του σε πειθήνιους συνεργάτες!
Τα υπόγεια ρεύματα που άνοιξαν από τον Μόσχας και λοιπούς ομοϊδεάτες του, στην Πανορθόδοξη της Πόλης δεν θα κλείσουν εύκολα. Θα συνεχίσουν να προκαλούν τριγμούς για πολύ καιρό στο πανορθόδοξο σώμα και με τη μέθοδο του σαλαμιού να διεκδικούν και να παίρνουν !
Η Μητέρα Εκκλησία, το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο,πάντως, έχει βαρύτατες ευθύνες πάνω σε αυτό! Γιαυτό και θα πρέπει αφού ανασυντάξει τις δυνάμεις του, να αλλάξει τον χάρτη προσανατολισμού του! Κι όπως άντεξε αιώνες τώρα, έναντι μεγάλων εχθρών και μεγαλυτέρων κινδύνων και τα κατάφερε επιτυχώς, το ίδιο θα πρέπει να συμβεί και τώρα!
Αλλιώς, “θα το κρίνουν οι νεκροί και οι αγέννητοι”
