Η εις Αρχιερέα χειροτονία του νέου εψηφισμένου Επισκόπου Αμορίου Νικηφόρου, Ηγουμένου της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Βλατάδων Θεσσαλονίκης, τελέστηκε την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου, ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία μας εόρτασε την Υπαπαντή του Κυρίου, στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι.

Η χειροτονία τελέστηκε από τον Μητροπολίτη γέροντα Χαλκηδόνος Αθανάσιο, προεξάρχοντα της Θείας Λειτουργίας στην οποία συμμετείχαν οι Μητροπολίτες Μιλήτου Απόστολος, Ικονίου Θεόληπτος, Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης Ιωάννης και Κυδωνιών Αθηναγόρας. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης παρέστη συμπροσευχόμενος στο Ιερό Βήμα.

Παρέστησαν επίσης συμπροσευχόμενοι οι Μητροπολίτες Γέρων Νικαίας Κωνσταντίνος, Γέρων Δέρκων Απόστολος, Πέργης Ευάγγελος, Ιταλίας καί Μελίτης Γεννάδιος, Θεοδωρουπόλεως Γερμανός, Πριγκηποννήσων Ιάκωβος, Φιλαδελφείας Μελίτων, Σεβαστείας Δημήτριος, Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανος και Προύσης Ελπιδοφόρος, ο Αρχιεπίσκοπος Ανθηδώνος Νεκτάριος, Επίτροπος του Παναγίου Τάφου στην Κωνσταντινούπολη, ο Επίσκοπος Θερμών Δημήτριος, κληρικοί της Πατριαρχικής Αυλής αλλά και από το εξωτερικό καθώς επίσης και Άρχοντες Οφφικίαλοι της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.

Στη Θεία Λειτουργία παρέστη και ο Καρδινάλιος Άντζελο Σκόλα, Αρχιεπίσκοπος Μιλάνο, ο οποίος πραγματοποίησε ειρηνική επίσκεψη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Επίσης, παρέστησαν ο Περιφερειάρχης Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης Στυλιανός Γιαννακίδης, ο Δήμαρχος Καβάλας Κωνσταντίνος Σιμιτσής, η Αντιπεριφερειάρχης Πελοποννήσου κυρία Κωνσταντίνα Νικολάκου, μαζί με συνεργάτες της, καθώς και η κυρία Μελιτζανιώ Ψυχλούδη, μητέρα του νέου Επισκόπου μαζί με συγγενείς του.

Μετά τη Θεία Λειτουργία, στην Αίθουσα του Θρόνου, ο Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος Αθανάσιος παρουσίασε στον Οικουμενικό Πατριάρχη τον νεοχειροτονηθέντα Επίσκοπο ο οποίος απευθύνθηκε προς τον Παναγιώτατο και τα μέλη της Αγίας και Ιεράς Συνόδου.

Δημοσιεύουμε ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας του νέου Επισκόπου Αμορίου Νικηφόρου:

“Παναγιώτατε Δέσποτα,

Σεβασμιωτατοι Αγιοι Αρχιερείς,

Αγαπητοι μου αδελφοί,

Ξεκινώντας νά συντάξω τοῦτες τίςταπεινές γραμμές ἐπί χάρτου,διακατεχόμουν ἀπό τόσα πολλά συναισθήματα, ἀπό σκέψεις, ἀπό εἰκόνες, ἀπό γεγονότα, ἀπό πρόσωπα.

Εἶχα ἀπορία ὡς πρός τόν γλωσσικό τύπο τοῦ κειμένου, ὡς πρός τό ὕφος, ὡς πρός τό περιεχόμενο, ὡς πρός τά πάντα. Γιά ἕνα μόνο δέν ἀμφέβαλα. Καί ἐκεῖνο ἦταν πού μοῦ ὑπαγόρευσε καί ὅλα τά ὑπόλοιπα.

Ἀπό τήν ὥρα πού ἡ φωνή τῆς Παναγιότητός Σας πατρικά μοῦ ἀνήγγειλε τήν ἐκλογή μου εἰς βοηθον ἐπίσκοπον Αὐτῆς ὑπό τόν τίτλο τοῦ Ἀμορίου, τά πάντα ἄλλαξαν μέσα μου. Ἄφωνος παρέμεινα, συγκινημένος, γυμνός καί τετραχειλισμένος ἐμπρός στήν ἀνεξιχνίαστη πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ἐκείνη τή στιγμή, τελοῦνταν στό πρόσωπό μου τό μεγάλο μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας πού ὀνομάζεται Ἐπίσκοπος. Τό μυστήριο ὅπου συναντᾶται Θεός καί ἄνθρωπος σέ μιά ἐνώπιος ἐνωπίῳ σχέση καί συνάφεια. Τό μυστήριο πού ἐξελίσσεται στόν χῶρο καί στόν χρόνο τῆς ἱστορίας μέ τόν ἄνθρωπον νά βυθίζεται ὁλόενα καί περισσότερο στήν ἄφατη ἔννοια τοῦ Θεοῦ, νά βαθαίνει στά κρίματά Του, νά ἀλλοιώνεται μέρα μέ τή μέρα ἀπό τή θεία χάρη καί νά καλεῖται μέσα ἀπό αὐτό νά ἀδράξει ἀπό τό χέρι τόν ἄνθρωπο καί νά τόν παραδώσει ὅσο το δυνατόν καλύτερο στά χέρια τοῦ Δημιουργοῦ.

Πρίν προλάβω νά συνειδητοποιήσω τίς σκέψεις αὐτές, ἔμεινα μόνος, μέ μόνη τήν εὐγνωμοσύνη νά παραμένει το μοναδικό ὑπόλειμμα τῆς κένωσης πού ὑφιστάμην. Εὐγνωμοσύνη δοξολογική κατά πρῶτον πρός Θεόν, πρός Ἰησοῦν Χριστόν, τόν μεταμορφωθέντα ἐν δόξῃ, διότι ἀξιώνει ἀπό σήμερα τον ευτελη δουλο Του νά γίνεται ναός τοῦ Σολομώντος καί τά χέρια μου χέρια Συμεών, γιά νά ὑποδεχθεῖ τό θεανδρικό πρόσωπό Του, εἰσερχομενο ἀνεπιστρεπτί στήν πορεία τοῦ βίου μου.

Στήν προσωπική μου Ὑπαπαντή, Ἐσεῖς, Παναγιώτατε Δέσποτα, μοῦ ἀνοίξατε τά ἱερώτατα τῆς Πρωθιεραρχικῆς Σας καρδίας καί μέ δεχθήκατε στίς Αὐλές καί στούς Πατρικούς κόλπους Σας καί, παρʼ ὅλη τήν ἀναξιότητά μου, ἐπιφυλάξατε γιά μένα τόν ἐλάχιστο υἱό Σας μερίδα ἐκλεκτή τόσο διά τῆς ἡγουμενείας τῆς ὑπό τό ὠμόφορον τῆς Ὑμετέρας Σεπτῆς Κορυφῆς Ἱ. Μ. Βλατάδων ὅσο καί διά τῆς Ἀρχιερωσυνης.

Εὐχαριστῶ τούς Σεβασμιωτάτους Συνοδικους Ἀρχιερεῖς οι οποιοι μέ τάς τιμίας ψήφους των ἐνσάρκωσαν τήν πατριαρχική βουλή καί τήν εὐμενεστάτη κρίση Σας.

Μέ συγκίνηση πολλή ὁ λόγος καί ἡ σκέψη μου τούτη τήν ἱερή ὥρα ἐναγκαλίζονται τό σεβάσμιο πρόσωπο τοῦ Γέροντος καί Εὐεργέτου καί ἡγουμένου τῆς κατά πνεῦμα προσωπικῆς μου ζωῆς, τοῦ πολιοῦ Μητροπολίτου Τυρολόης καί Σερεντίου κ. Παντελεήμονος, ὁ ὁποῖος ἀγάλλεται ἀπό τό Ἡγουμενεῖο τῆς Μονῆς καί συμπροσεύχεται στη σημερινή χαρα. Ἡ προσωπικότητά του, τό ὑπόδειγμά του, ὁ τρόπος καί οἱ ἐνέργειές του ὑπέγραψαν ἅπαξ διά παντός τήν πορεία μου στόν χῶρο τῆς Μητρός Ἐκκλησίας.

Εὐχαριστῶ ἐκ βάθους καί εὐγνωμονῶ τούς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες, μέ προεξάρχοντα τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γέροντα Χαλκηδόνος κύριο Ἀθανάσιο, οἱ ὁποῖοι τελεσιούργησαν ἀδείᾳ καί προτροπῇ Αὐτῆς τό Μυστήριο τῆς προσωπικῆς Πεντηκοστῆς.

Στήν μητέρα μου Μελιτζανιώ, εὐγνωμοσύνη ανείπωτη. Στήν ἀδελφή μου καί στήν οἰκογένειά της καί σέ ὅλους τούς κατά σάρκα καί πνεῦμα συγγενεῖς καί φίλους μου, κληρικούς καί λαϊκούς, ἐκφράζω θερμῶς εὐχαριστίες γιά τήν ἀγάπη καί τή στήριξή τους.

Στήν τιμία ἄλυση τῶν προσφιλών προσώπων τῆς θριαμβευούσης Ἐκκλησίας, μνημονεύω ὅλως ἰδιαιτέρως καί μέ εὐγνωμοσύνη ἀνέκφραστη τά ὀνόματα τῶν ἀοιδίμων Μητροπολιτῶν Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως Διονυσίου καί Διδυμοτείχου καί Ὁρεστιάδος Νικηφόρου,ὡς καί τοῦ κατά σάρκα πατρός μου Παναγιώτου.

Παναγιώτατε Δέσποτα,

Ἡ Παναγία Μητέρα καί ὁ Προστάτης τοῦ θείου βρέφους Ἰωσήφ προσέρχονται στόν Ναό γιά νά προσφέρουν στόν Θεό τήν εὐγνωμοσύνη τους “ἐν νόμῳ, σκιᾷ καί γράμματι”, παραδίδοντες τύπο σέ ἐμᾶς. Στήνἄκρη, στέκεται σιωπηλά ἡ προφητις Ἄννα. Προσερχόμενος σήμερα ἐνώπιόν Σας, ἔρχομαι ὄχι νά δώσω ἀλλά νά λάβω τόν Χριστό. Σιωπηλή, ἡ λατρευτή μου Μήτηρ Ἐκκλησία ἀναμένει νά δεῖ τό μυστήριο νά ἐξελίσσεται καί στήν ἐφʼ ἑξῆς ζωή μου. Ἡ σημερινή δοχή μου, Παναγιώτατε Δέσποτα, στίς Δέλτους τῶν Ἐπισκόπων τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, μοῦ ὑπαγορεύει δια μία ἀκόμη φορά νά ὑποβάλω ἐνώπιόν Σας τήν ἀδιαπραγμάτευτη ἀφοσίωση, τήν ἀπόλυτη ὑπακοή, τήν ἄνευ ὅρων εὐγνωμοσύνη μου πρός τό προσκυνητό Σας πρόσωπο καί πρός τόν Πάνσεπτο θεσμό. Ἡ συνάντηση, στή στιγμή αὐτή τῆς ζωῆς τῆς ἀναξιότητός μου μέ τόν Χριστό μοῦ ὑπενθυμίζει ὅτι τό συμφέρον μου εἶναι νά παραδίνομαι συνεχῶς στίς ἀγκάλες τῆς Μητρός Ἐκκλησίας ὅπως μέχρι σήμερα, καί αμερίμνως νά συμβιώνω μαζί της τά ἱερά καί ὅσια τοῦ Θεοῦ.

Ἔγραψα μόνο ἀπό εὐγνωμοσύνη καί μόνο μέσα ἀπό τήν καρδία μου τήν ταπεινή. Τό Ἀμόριον, οἱ τεσσαράκοντα δύο του Μάρτυρες, οι βυζαντινοί Αὐτοκράτορες – σπλάχνα του, ἡ Πόλις, ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία, τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, τό Φανάρι, ὁ Πατριάρχης τοῦ Γένους γίνονται πλέον οἱ αγιώτατες ἔννοιες τοῦ βίου μου ex officio.

Τό βάθος καί ἡ ἀξία τους μέ προτρέπουνστό σημεῖο αὐτό νά σιωπήσω καί νάζητήσω τίς εὐχές σας, ὥστε μέσα ἀπό τήσιωπή νά ἐνωτίζωμαι διαρκῶς «τί τόΠνεῦμα λέγει ταῖς Ἐκκλησίαις». Γένοιτο”.

Απευθυνόμενος στον νέο Αρχιερέα του Θρόνου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης του ευχήθηκε καλή διακονία και δύναμη στο έργο του.

Κωνσταντινούπολη, ρεπορτάζ-φωτογραφίες του Νίκου Μαγγίνα