Τον τελευταίο καιρό, ο ΣΥΡΙΖΑ – λέει – επιχειρεί να κινηθεί πιο κοντά στις γραμμές του ρεαλισμού και της πραγματικότητας. Παρακολουθώντας, μετά τις διακηρύξεις του κ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη, τις διάφορες διευκρινίσεις των στελεχών του, ένα είναι το συμπέρασμα: Σύγχυση και ασάφεια.

Σπουδαιοφανείς εκπρόσωποι, περιγράφουν πιθανούς δρόμους ωσάν να κάνουν ασκήσεις επί χάρτου, αδιαφορώντας κυνικά για τους πραγματικούς ανθρώπους και τις συνέπειες που θα μπορούσε να έχει στη ζωή τους μια συγκεκριμένη πολιτική. Αποκρύπτοντας με επιμέλεια βαθύτερους στόχους και εσώτερες επιδιώξεις. Το πρώτιστο για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τόσο οι συγκεκριμένες απαντήσεις, όσο η διεκπεραίωση ενός σχεδίου εξουσίας. Αυτό προϋποθέτει ερμηνευτικά απλουστευτικά σχήματα.

Ένα κόμμα, που όπως πομπωδώς ισχυρίζεται, βρίσκεται λίγο πριν από την εξουσία, έχει ανυπέρθετη υποχρέωση να διευκρινίσει με σαφήνεια τους δρόμους που θα ακολουθήσει. Κάνει όμως το ακριβώς αντίθετο. Στο ζήτημα του χρέους, για παράδειγμα, οι τοποθετήσεις είναι συχνά διαμετρικά αντίθετες από την πολιτική λογική της διευθέτησης, μέχρι την μονομερή διαγραφή του χρέους ή μέρους του χρέους.

Αν κάποιος περιμένει σαφείς πολιτικές τοποθετήσεις ενόψει πιθανής εκλογικής αναμέτρησης, μάταια θα περιμένει. Η οργανωμένη ασάφεια αποτελεί κεντρική επιλογή. Απέναντι σε κάθε παραπλάνηση ας σηκώσουμε το πέπλο αυτής της οργανωμένης ασάφειας.

aixmi.gr