Με ιδιαίτερη επιτυχία, μέσα σε κλίμα συγκίνησης και κατάνυξης, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση τιμής  προς   τις Πρεσβυτέρες της Περιφέρειας Μαντινείας.

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρος, εκτιμώντας τον πολύτιμο και ανεπανάληπτο ρόλο, τον οποίον διαδραματίζει η σύζυγος του Ιερέως, δηλαδή η Πρεσβυτέρα η αλλιώς «Παπαδιά» λεγομένη, στη ζωή του Ιερέως αλλά και στην καλή και δημιουργική διαποίμανση  της Ενορίας,  πραγματοποίησε την Ε΄ Κυριακή των Νηστειών 6η Απριλίου 2014,  εκδήλωση τιμής  προς   τις Πρεσβυτέρες της Περιφέρειας Μαντινείας.

Η εκδήλωση τιμής έλαβε χώρα στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως  το απόγευμα της Κυριακής, κατά την διάρκεια του Κατανυκτικού Εσπερινού.

Με την παρουσία του τίμησε την ως άνω εκδήλωση ο Αρκάς Υπουργός κ. Ανδρέας Λυκουρέτζος.

Αφού αρχικά τελέσθηκε η Ακολουθία του Κατανυκτικού Εσπερινού, ακολούθησε το τελευταίο δια αυτήν την περίοδο κατά Κυριακήν Εσπερινό Κήρυγμα,  υπό του Πρωτοσυγγέλου π. Θεοκλήτου Ντούλια,   ο οποίος ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο για την ευλογία που έδωσε εφέτος και στους δύο Ιεροκήρυκες της Μητροπόλεως, να διακονήσουν τον ιστορικό άμβωνα του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού της Τριπόλεως,  τον οποίον έχουν διακονήσει επάξια μεγάλες εκκλησιαστικές μορφές και  ξεχωριστοί ποιμένες  του φιλόχριστου  Λαού.

Εν  συνεχεία ο Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Θεόκλητος  κάλεσε στο βήμα την Πρεσβυτέρα Ελένη Σουρλίγγα,  η οποία εκπροσώπησε και ομίλησε εξ ονόματος όλων των πρεσβυτέρων με θέμα «Ο ρόλος της Πρεσβυτέρας στην  οικογένεια και την διακονία του Ιερέως, η ευλογία, η ευθύνη, η προσφορά και η διακονία της Πρεσβυτέρας», αναφέροντας χαρακτηριστικά τα εξής:

Σεβασμιώτατε, σεβαστοί πατέρες, θεοφιλές εκκλησίασμα, αγαπητές συμπρεσβυτέρες,

Ξεχωριστή τιμή αποτελεί  για μένα η πρόσκληση και πρόκληση να ομιλήσω και να εκπροσωπήσω τις συμπρεσβυτέρες της εκκλησιαστικής Επαρχίας μας, στην τιμητική αυτή διάκριση  προς τις Πρεσβυτέρες της Ιεράς μας Μητροπόλεως.

Μεγάλος ο δισταγμός για την ανάληψη μιας τέτοιας ευθύνης.

Καλούμε εγώ σήμερα,  μια νέα Πρεσβυτέρα,  να ομιλήσω εμπρός σε έμπειρους πνευματικούς Ιερείς, εμπρός  σε Πρεσβυτέρες που έχουν πολλαπλάσια εμπειρία, που έχουν  πολλές γνώσεις και διακρίνονται για την ευσέβεια,  την επιτυχημένη οικογενειακή τους βιοτή και την κατά Θεό υψηλή  πνευματικότητά τους.

Αρχικά η εκπροσώπηση εκ μέρους μου,  όλων των συμπρεσβυτέρων της Μητροπόλεώς μας έχει ως σκοπό την μεταβίβαση προς την Αρχιεροσύνη Σας,  των ευχαριστιών εκ μέρους των,  για την ξεχωριστή αυτή διάκριση και τιμή προς τις συζύγους των Ιερέων σας.

Κατά δεύτερον  θα περιοριστώ  στην αναφορά ορισμένων σκέψεων και στην παρουσίαση  συντόμων απόψεων, σχετικά με το ρόλο της Πρεσβυτέρας διαχρονικά, χθες και σήμερα, στην πρόκληση  σε ένα σύγχρονο κόσμο,  στην οικογένεια, την ενορία  και την κοινωνία, χωρίς να καταφέρω να καλύψω επιτυχώς,  όλο αυτό το πολυποίκιλο φάσμα, προσφοράς και αγάπης εκ μέρους των Πρεσβυτέρων προς τους συνανθρώπους μας.

Θα προσπαθήσω αναξίως  να προσεγγίσω το θέμα:  «Ο ρόλος της Πρεσβυτέρας στην  οικογένεια και την διακονία του Ιερέως, η ευλογία,  η ευθύνη, η προσφορά, η διακονία της Πρεσβυτέρας».

Δεν πρόκειται να περιγράψω κάποια μορφή Πρεσβυτέρας που αποτελεί αντιπροσωπευτικό παράδειγμα όλων των περιπτώσεων.

Φυσικά, δεν αποτελούν και κανενός είδους παράδειγμα προς μίμηση, ούτε οι  αναφορές που θα ακολουθήσουν έχουν  μόνο προτερήματα γιατί ως άνθρωποι και εμείς  οι Πρεσβυτέρες υστερούμε σε πάρα πολλά σημεία.

Κατ’ αρχήν, πρέπει να τονίσω προς όλα τα μήκη και πλάτη  της οικουμένης  πόσο μεγά­λη ευλογία είναι για την αγία Όρθόδοξη Εκκλησία μας  το γεγονός,  ότι έχει καθιε­ρώσει  μεταξύ των άλλων, και τον έγγαμο κλήρο, δηλαδή τους Ιερείς οι όποιοι νυμφεύονται και αποκτούν με την Πρεσβυτέρα τους   οικογένεια.

Η Εκκλησία μας αποδει­κνύεται πολύ πιο ανθρώπινη, πολύ πιο ζεστή, πολύ πιο κοντά στον άνθρωπο και στις ανάγκες του, από άλλες Εκκλησίες, όπως αυτή των Καθολικών, οι οποίοι έχουν την υποχρεωτική αγαμία του Κλήρου.

Έτσι παίρνω θάρρος και   επαναλαμβάνω  με όλη την δύναμη της ψυχής μου,  ότι θεωρώ πώς αυτό είναι πολύ μεγάλη ευλογία, να έχουμε  Ιερείς εγγάμους, να έχουμε εμείς οι Πρεσβυτέρες συζύγους Ιερείς, πού στην σημερινή εποχή αποτελούν την πλει­ονότητα του ιερωμένου μας Κλήρου.

Πρόκειται για Ιερείς, οι όποιοι ζουν το μυστήριο της Ιερωσύνης, διακονούν την Ενορία τους και το εμπιστευθέν ποίμνιό τους, ζουν  ταυτό­χρονα με τη θαλπωρή της οικογενειακής εστίας και της οικογενειακής αγάπης.

Είναι ευκολονόητο ότι οι  συνθήκες ζωής και οι ιδιαιτερότητες κάθε οικογένειας είναι  ξεχωριστές, ο τρόπος που καθεμιά από εμάς τις Πρεσβυτέρες αντιμετωπίζει την καθημερινότητα είναι προσωπικός, όπως ακριβώς είναι μοναδική η προσωπικότητα κάθε ανθρώπου με τις αρετές και τα χαρίσματα που ο Θεός τον έχει προικίσει.

Η Πρεσβυτέρα,   αυτή  η ολοκληρωμένη  γυναίκα, η οποία δεν στερείται τίποτα από τις άλλες γυναίκες, όπως πολλοί θέλουν ανεπιτυχώς να παρουσιάζουν, με την Χάρη  και την ευλογία του Θεού,  έλαβε  μεγάλη τιμή  από τον παντεπόπτη Κύριο να είναι δίπλα στον Ιερέα σύζυγό της, να είναι μια παρουσία προσφοράς, αφοσιώσεως, αγάπης και ζεστασιάς.

Με την  αποδοχή μιας τέτοιας  μεγάλης τιμής, να γίνει  μια νέα κοπέλα σύζυγος και συνεργάτης του αντιπροσώπου του Θεού πάνω στη γη,  έχει να λάβει εν ώρα κρίσεως τον στέφανον της δόξης, και θα ευλογηθεί  ακούοντας  τα λόγια του Κυρίου «ευ δούλε αγαθέ και συνεργάτη ικανέ του Ιερέως,  είσελθε εις την χαρά του Κυρίου Σου».

Αν κάποιος  θα ήθελε να προσδιορίσει  το ρόλο της Πρεσβυτέρας στην ζωή και την καθημερινότητα του Ιερέως,  θα τολμούσε να πει  πως πρόκειται για αγώνα διαρκείας, που εκτείνεται σε πολλά πεδία και που διαφοροποιείται με την πάροδο του χρόνου, το μεγάλωμα των παιδιών, τη διαφοροποίηση εν γένει αυτών και άλλων παραγόντων.

Η Πρεσβυτέρα είναι πρώτα απ’ όλα σύζυγος  και όπου  υπάρχει η ευλογία της τεκνοποιίας  αγία μητέρα.

Είναι, επίσης, εργαζόμενη, έχει διάφορες ενασχολήσεις, έχει προσωπικές υποχρεώσεις, συμμετάσχει στις κοινωνικές δραστηριότητες, είναι ενεργό μέλλος της κοινωνίας, ζει  μέσα στο κύτταρο της  ενορίας του Ιερέως συζύγου της, περιβάλλεται από συγγενικά  της πρόσωπα.

Είναι γεγονός ότι το λειτούργημα του Ιερέως  έχει πολλές και διαφορετικές απαιτήσεις και σε κόπο και σε χρόνο.

Η απουσία του συζύγου της  από την οικογένεια είναι δεδομένη,  είναι κύριο χαρακτηριστικό του τρόπου ζωής μιας λευιτικής  οικογένειας.

Το στοιχείο αυτό  της απουσίας του Ιερέως εκ της οικίας του μεγαλώνει ακόμη περισσότερο κατά τις ημέρες των  μεγάλων και μικρών εορτών και τις λοιπές αργίες.

Όταν όλες οι υπόλοιπες οικογένειες έχουν την ευκαιρία να συναντηθούν μεταξύ τους, να γιορτάσουν, να ξεκουραστούν, τότε ο Ιερέας έχει να αντιμετωπίσει ένα ακόμα πιο βαρύ  πρόγραμμα που συνεπάγεται με την απουσία του από το σπίτι και από την οικογενειακή ζωή.

Επιπροσθέτως δε, όταν επιστρέψει στο σπίτι είναι συνήθως καταπονημένος από σωματική κούραση.

Διαπιστώνουμε πλέον ότι η Πρεσβυτέρα εδώ καλείται να αναπληρώσει και αυτό το κενό μέσα στην οικογένεια, ρόλος δύσκολος και επώδυνος.

Σκεφτείτε ότι η Πρεσβυτέρα καλείτε  να δημιουργήσει ευκαιρίες για τα παιδιά της. Να εργαστεί μεθοδικά  ώστε να μη βιώσουν με τρόπο αρνητικό αυτή την απουσία του Ιερέως πατρός τους.

Η παπαδιά, γνωρίζοντας από κοντά τις δυσκολίες του Ιερατικού λειτουργήματος, συμβάλλει στην ειρήνευση και στην αποφυγή εντάσεων και συγκρουσιακών περιστατικών του Ιερέως με τους οικείους του. Το σπίτι του Παπά είναι απαραίτητο να αποτελεί πραγματικό λιμάνι ανεφοδιασμού, φωτεινό φάρο, ανανέωσης και επανεκκίνησης για το απαιτητικό έργο του Ιερέα κάθε φορά που εκείνος επιστρέφει από κάποια ποιμαντική δραστηριότητα  η Ακολουθία.

Σκεφτείτε ότι ο Ιερέας πέραν των καθημερινών  Ακολουθιών είναι πρώτος στις χαρές και στις λύπες των Χριστιανών.

Στις χαρές ας υποθέσουμε ότι όλα είναι καλά.

Για να συλλογιστούμε τις λύπες, τις κηδείες των νέων ανθρώπων, τον πόνο και την θλίψη που συναντούν καθημερινά, τους ενδεείς που περιτριγυρίζουν συχνά τους Ιερείς μας, τα προβλήματα που ανακύπτουν στις Ενορίες,  τις αντίξοες νομοθετικές ρυθμίσεις του Κράτους κατά της Εκκλησίας μας και αναρίθμητα  πόσα άλλα.

Η  σωστή Πρεσβυτέρα εργάζεται δεν περιεργάζεται. Εργάζεται πνευματικά για τον εαυτό της, την οικογένειά της, την ενορία, την κοινωνία τον Παπά της.

Οι ως άνω αναφορές  θέτουν συνεχώς νέες προκλήσεις και καινούργιες απρόβλεπτες υποχρεώσεις  στις οποίες κάθε γυναίκα, σύζυγος, μητέρα  και, συνεπώς, και η Πρεσβυτέρα  καλείται να  βιώνει με κατάλληλο τρόπο.

Όσον άφορα στο έργο μας, ως Πρεσβυτέρες πρέπει να τονίσει και να σταθεί κανείς  σε τέσσερις λέξεις – κλειδιά.

Οι λέξεις αυτές είναι: πρώτον ευλογία, δεύτερον θυσία, τρίτον διακονία και τέταρτον ευθύνη

Επιτρέψατέ μου, Σεβασμιώτατε, πέραν των σκέψεών μου,  να δανειστώ μερικές  σκέψεις  του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ.

Αρχικά  να αναφερθούμε  στην ευλογία.

Γνωρίζουμε  όλοι καλά ότι το να είναι κανένας Ιερωμένος ή έγγαμος Ιερέας ή ακόμα και Πρεσβυτέρα  δεν είναι αποτέλεσμα δικής του προσ­πάθειας, αλλά είναι επιλογή και εκλογή του Θεού. «Ούχ υμείς με έξελέξασθε», είπεν  ο Κύριος στους δώδεκα Μαθητές Του, «άλλ’ εγώ έξελεξάμην υμάς εκ του κόσμου». Επίσης, είναι γνωστό και το «ούχ εαυτώ τις λαμβάνει την τιμήν, άλλα  καλούμενος υπό του  Θεού, καθάπερ και Ααρών».

Κατανοούμε ότι  πρό­κειται για μία κλίση, μια  κλήση με γιώτα και με ήτα,  μία κλίση, ή οποία απορ­ρέει από την επιλογή του Θεού για μας τις Πρεσβυτέρες, πρόκειται για μία ξεχωριστή ευλογία.

Αυτό δεν πρέπει ποτέ να το λησμονούμε, μιας και μετέχουμε  και λαμβάνουμε Χάρη μέσω αυτής της ευλογίας.

Η δεύτερη λέξη – κλειδί, θα λέγαμε, είναι ή θυσία.

Η θυσία της Πρεσβυτέρας είναι αναπόσπαστο μέρος  της ιερατικής αποστολής αυτού του μεγάλου Λειτουργήματος και Υπουργήματος του Ιερέως.

Βεβαίως, ως σύζυγος Ιερέως και  ως μητέρα μέσα στο σπίτι, έχει επιπλέον θυσίες να υποστεί.

Συμμετέχει καθημερινά  στην αποστολή του Ιερέως στον κόσμο και στην κοινωνία, αλλά ωστόσο έχει και τα δικά της επιπλέον προβλή­ματα και είναι υπεύθυνη για τα του οίκου της.

Την σημερινή εποχή  αλλά και παλαιοτέρα δεν ήταν  τόσο εύκολο να είναι κάποια γυναί­κα σύζυγος Ιερέως.

Εάν οι σύζυγοί  μας Ιερείς  στην εποχή μας  φέρνουν  τον ονειδισμό του Χριστού, το αυτό  ισχύει, τηρουμένων των αναλογιών, και για την σύζυγο του Ιερέως, την Πρεσβυτέρα  και την υπόλοιπη οικογένεια του.

Θυσία νοείται όταν η Πρεσβυτέρα φροντίζει να δημιουργεί ευκαιρίες και να ομολόγει Χριστόν.

Όπου να βρεθεί διδάσκει, στηρίζει, βοηθάει, προσφέρει, ακόμα και με το ποιό απλό παράδειγμα, δηλαδή, με την πρόσκληση επισκεπτών, συγγενών ή γνωστών στο σπίτι του Παπά.

Μια προσεγμένη φιλοξενία, μια ζεστή ατμόσφαιρα, μια σωστή αντιμετώπιση των επισκεπτών συχνά επισημαίνεται και συμπληρώνει μόνο θετικές εντυπώσεις προς όλους και αυτό αργά η γρήγορα μαθεύεται από τον κόσμο που μας περιβάλει.

Η Πρεσβυτέρα  έχει ως σκοπό της ζωής της, τη σωτηρία της ψυχής της και των γύρω της. Με ο,τιδήποτε κι αν ασχοληθεί, στο κέντρο πάντα βάζει τον Χριστό και στοχεύει στην σωτηρία των ψυχών των Χριστιανών.

Η τρίτη λέξη είναι ή διακονία, δηλαδή η  προσφορά.

Η δια­κονία προέρχεται από την υποχρέωση  που έχουμε να είμαστε μιμητές Ιησού Χρίστου, ο Οποίος «ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού  λύτρον αντί πολλών, λύτρον υπέρ του κόσμου».

Η διακονία, ή έννοια της δια­κονίας της Πρεσβυτέρας είναι σύμφυτη με την έννοια της Ιερωσύνης  και προϋποθέτει, βεβαίως, μεγάλα αποθέματα αγάπης μέσα στην ψυχή του Ιερέως και την δική της ψυχή.

Αυτή ή διακονία είναι πού επεκτεί­νεται και αγκαλιάζει όλον τον άνθρωπο ως ψυχοσωματική οντότητα.

Είναι η  προσφορά που σου  δίνει μια εξαίσια χαρά. Έχεις ευλογία και δύναμη να κυβερνήσεις τη ζωή σου, προσφέρεσαι χωρίς αντάλλαγμα, θυσιάζεσαι αγόγγυστα και πορεύεσαι αψηφώντας το εγώ σου.

Πολλές φορές ό κόσμος γύρω σου σε κοιτάζει καχύποπτα και εχθρικά, γιατί δεν δέχεται ότι υπάρχουν και ψυχές με τόση ακεραιότητα.

Αυτό σημαίνει προσφορά της Πρεσβυτέρας.

Η τέταρτη λέξη  είναι η ευθύνη.

Η κάθε λευιτική οικογένεια και η κάθε Πρεσβυτέρα οφείλει να ζει με ευθύνη, με υπευθυνότητα, με συνείδηση της υψηλής αποστολής της.

Αποστολή ευθύνης  την οποίαν έχει να επιτελέσει μέσα στον κόσμο.  Το να ζει με το αίσθημα της ευθύνης σημαίνει ακριβώς να ζει  με την αίσθηση  της προσφοράς μέσα στο κοινωνικό σύνολο, την οικογένεια ή όπου αλλού, αλλά και της οφειλομένης ανταμοιβής για αυτό το όποιον προσ­φέρει στο κοινωνικό σύνολο εκ του Ιερέως και της Εκκλησίας.

Πάντα πρέπει να  διακρίνεται για την υπευθυνότητα, την εντιμότητα, την ειλικρίνεια, την προθυμία, την αλληλεγγύη, την συνέπεια και την ευγενική συμπεριφορά.

Ευθύνη σημαίνει να  είσαι ευσεβής Πρεσβυτέρα, να παίρνεις αντίδωρο και να  φιλάς το χέρι του Παπά σου.

Ευθύνη για την Πρεσβυτέρα νοείται η προσευχή, η οποία  είναι η βακτηρία της.

Η επικοινωνία της  με τον Θεό Πατέρα, απαλύνει τον πόνο, καταπραΰνει τα πάθη  και ηρεμεί τον λογισμό της, όπως επίσης και η τήρηση των καθιερωμένων περιόδων νηστείας  από την Πρεσβυτέρα είναι επίσης οφέλιμη για την υγεία και την διατήρηση της σωστής πνευματικής κατάστασής  της.

Η υπεύθυνη Πρεσβυτέρα δεν αφήνει να  ερημώσει το στασίδι της στις Θείες Λειτουργίες.

Απολείτουργα  φεύγει τελευταία, έχει καταστεί  σημαντική και απαραίτητη και οφείλει να δώσεις κουράγιο και θάρρος  στούς ανθρώπους πού το χρειάζονται.

Με την παρουσία της  δίδει  κουράγιο ελπίδας και γίνετε ελπιδοφόρα ακτίνα φωτός.

Ευλογημένη από τον Θεό, λαμπερή και χαρούμενη στην καρδιά και στην όψη, μεταδίδει το μήνυμα της αισιοδοξίας και της χαράς, πού τόσο έχει ανάγκη ο σύγχρονος κόσμος.

Αγαπητές συπρεσβυτέρες,

Μην λησμονούμε  ότι είμαστε  δημιουργοί  της ευτυχίας της οικογένειας μας, παράδειγμα της κοινωνίας μας, διακόνισσες της Εκκλησίας μας. Μη λησμονούμε πως  είναι καθήκον και προνόμιο, κατ’ εξοχήν δικό μας ή κοινωνική δραση μέσα στην ενορία του συζύγου Ιερέως μας.

Ας σταθμίσουμε καλώς την μεγάλη μας αποστολή, ας περιφρουρήσουμε τον εαυτό μας με την βοήθεια του Πνευματικού μας από κάθε ηθικό ή άλλο κίνδυνο.

Καιρός είναι μέσα στην πολυποίκιλη κρίση που ταλανίσει την χώρα μας και την καθημερινότητά  μας, να προβάλουμε  εμείς οι ίδιες, ως γνήσιες Ελληνίδες Χριστιανές,  την δυνατότητα που παρέχει η Εκκλησία μας,  να προσκαλέσουμε πάντας να ζήσουν την ελευθερία της Εκκλησίας μας, να προσκαλέσουμε τις νέες κοπέλες να νυμφευτούν άφοβα υποψηφίους Ιερείς, να προβάλουμε τα Κατηχητικά μας Σχολεία,  να εργαστούμε όλες άοκνα, έτσι ώστε να   γίνουμε παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή,   με  υψηλό στόχο να ανταποκριθούμε στον σπουδαίο προορισμό μας.

Στον προσωπικό αυτό αγώνα μας,  η πνευματική  κατάρτιση  μας και η εμπιστοσύνη μας στον Θεό αποτελούν τα πιό στέρεα θεμέλια.

Άλλωστε, όλοι μας στηρίζουμε τις προσπάθειές μας σ’ Εκείνον, ο Οποίος «τά ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί».

Σεβασμιώτατε, Πανοσιολογιότατοι Αρχιμανδρίτες, Πατέρες, ευλογημένο εκκλησίασμα,

Να εύχεστε για τις ιερατικές οικογένειες να βρίσκουν στηρίγματα, να προσεύχεστε για εμάς τις Πρεσβυτέρες να στεκόμαστε αντάξια στις δικές σας προσδοκίες, και  να ανταποκρινόμαστε υπεύθυνα  στο σημαντικό έργο που μας έχει αναθέσει ο Θεός.

Θα ήθελα, κλείνοντας, να εκφράσω σε εσάς,  Σεβασμιώτατε, τις θερμές ευχαριστίες τόσο εμού,  όσο και των Πρεσβυτέρων που εκπροσωπώ, γιατί με τη σημερινή σύναξη  και τιμή που μας κάνετε, αποδεικνύετε, για ακόμα μια φορά ότι ανησυχείτε, φροντίζετε, αγωνιάτε και τιμάτε τις Πρεσβυτέρες και δια μέσου ημών τους Ιερείς Σας, τα δικά σας παιδιά και τις οικογένειές τους.

Δεχόμαστε την τιμητική διάκριση αυτή και υποσχόμαστε στην Αρχιεροσύνη Σας,  ότι θα ανταποκριθούμε στις πολλά υποσχόμενες προσδοκίες Σας.

Σας ευχαριστούμε από καρδίας και ασπαζόμαστε την αγίαν Δεξίαν Σας».

Παίρνοντας τον λόγο ο Σεβ. Μητροπολίτης Μαντινείας αναφέρθηκε διεξοδικά στον ξεχωριστό και ανεπανάληπτο ρόλο, τον οποίο διαδραματίζει η σύζυγος του Ιερέως, πρόβαλε και επικρότησε το έργο της Πρεσβυτέρας, τόσο στην Ενορία, όσο και στην οικογένεια. Επισήμανε ότι όλα τα χρόνια της Αρχιερατείας  του (τριάντα συναπτά έτη, 1984 – 2014) πάντοτε στήριζε και στηρίζει τους Ιερείς και τις οικογένειές τους, χαίρεται όταν προοδεύουν οι οικογένειες των Ιερέων  και συνδράμει κάθε δυσκολία εκάστου.

Απένειμε δε αρχικά το Μετάλλιο τιμής μετά του αναλόγου Διπλώματος στις Πρεσβυτέρες, των οποίων έχει αποβιώσει ο σύζυγος – Ιερέας τους, μετέπειτα στις Πρεσβυτέρες των οποίων ο σύζυγος – Ιερέας έχει συνταξιοδοτηθεί και, τέλος, στις Πρεσβυτέρες των εν ενεργεία Ιερέων.

Πλήθος κόσμου, ενοριτών, συνεργατών και οικείων των Ιερέων συμμετείχαν στην ως άνω Ακολουθία του Εσπερινού και στην εκδήλωση τιμής,  ενώ πάντες επικρότησαν την πρωτοβουλία αυτή του Σεβ. Μητροπολίτου μας,  ό οποίος αγωνιά και αφουγκράζεται τον παλμό των πνευματικών του τέκνων, ενώ ξέρει και ανταμείβει τους κοπιώντας και πεφορτισμένους, όταν ο Κύριος οικονομήσει.

Η εκδήλωση τιμής των Πρεσβυτέρων  της περιφερείας Κυνουρίας θα λάβει χώρα την Τετάρτη προ των Βαΐων και ώρα 6ην  απογευματινή εις τον Ιερό  Ναό της Ευαγγελιστρίας Λεωνιδίου.