Με μία σεμνή και μεστή εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 20 Νοεμβρίου το βράδυ στο Χώρο Τεχνών του Δήμου Βέροιας, η Ι Μεραρχία Βέροιας, γνωστή και ως «Σιδηρά Μεραρχία» τίμησε την εορτή των Ενόπλων Δυνάμεων που εορτάζεται στα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Το πρόγραμμα περιελάμβανε σύντομο χαιρετισμό από τον Διοικητή της Ι Μεραρχίας Πεζικού Υποστράτηγο Αντώνιο Νομικό και στη συνέχεια την κεντρική ομιλία από τον σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονα.

Στο δεύτερο μέρος παρουσιάστηκε ένα επετειακό αφιέρωμα λόγου και μουσικής από τον Υπολοχαγό Δημήτριο Ιωαννίδη, την Μόνιμη Υπαλληλο Ευγενάι Δουλδούρα και τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Βέροιας υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού Αντώνιου Βιγκάτου.

Στο φουαγιέ του Χώρου Τεχνών λειτούργησε έκθεση με υλικό από το παράρτημα Θεσσαλονίκης τουη Πολεμικού Μουσείου.

Το κείμενο της ομιλίας του Σεβασμιωτάτου:

Στό πέρασμα τῶν αἰώνων τῆς ἀδιάλειπτης παρουσίας τοῦ Ἑλ­λη­νισμοῦ στό προσκήνιο τῆς ἱστο­ρίας ὁ κόσμος εἶχε πολλές φορές τήν εὐκαιρία νά θαυμάσει τήν ἀρετή τῶν Ἑλλήνων καί εἶχε ἀκό­μη περισσότερες φορές τήν εὐκαι­ρία νά ὑποκληθεῖ ἐνώπιον τῆς ἀπαράμιλλης ἀνδρείας καί τῆς θυ­σιαστικῆς προσηλώσεώς τους στά ἰδανικά τῆς πατρίδας ἀλλά καί στά ἰδανικά τῆς ἐλευθερίας καί τῆς αὐτοδιαθέσεως τῶν ἀνθρώπων καί τῶν λαῶν τοῦ κόσμου.

Καί αὐτή ἡ παγκόσμια ἀναγνώ­ριση πού ἔκανε τούς ἰσχυρούς τῆς γῆς νά ὁμολογοῦν ὅτι «οἱ ἥρωες πολεμοῦν σάν Ἕλληνες» καί τόν ποιητή νά διακηρύσσει ὅτι «ἡ με­γα­λωσύνη στά ἔθνη δέν μετριέται μέ τό στρέμμα», ἀλλά «μέ τῆς καρ­διᾶς τό πύρωμα μετριέται καί μέ αἷμα» ὀφείλεται πρωτίστως καί κυ­ρίως στούς γενναίους καί θαρ­ραλέους ἀγωνιστές μας, ὀφείλεται στίς ἔνοπλες δυνάμεις αὐτοῦ τοῦ Ἔθνους πού ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ τό ἐγκατέστησε σέ ἕνα κρίσιμο σταυροδρόμι τοῦ κόσμου γιά νά φυλάσσει Θερμοπύλες.

Ὀφείλεται σέ μεγάλο βαθμό στίς ἔνοπλες δυνάμεις τοῦ Ἔθνους μας πού γαλουχήθηκαν μέ τά εὐγενῆ ἰδεώδη τῆς φιλοπατρίας τήν ὁποία ἐκφράζει ὁ μεγάλος ἀρχαῖος ποιη­τής «εἷς οἰωνός ἄριστος, ἀμύ­νε­σθαι περί πάτρης».

Στήν ἀγάπη γιά τήν πατρίδα προ­σέθεσαν καί τήν ἀγάπη γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία, καί γιά τίς δύο αὐτές μαζί ἀγάπες ἀγω­νίσθηκαν, ὅταν οἱ συνθῆκες τό ἐπέβαλαν καί οἱ συγκυρίες τό ἀπαιτοῦσαν.

Καί οἱ συνθῆκες πού τό ἐπέβαλαν δέν ἦταν ἡ συνήθης ἀπληστία τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσμου πού ἐξοπλί­ζουν στρατούς γιά νά κατακτή­σουν χῶρες καί νά ὑποδουλώσουν λαούς· δέν ἦταν ἡ ἔξαψη μίσους καί φανατισμοῦ πού ὑποκινεῖται κά­ποιες φορές καί στό ὄνομα δῆ­θεν τοῦ Θεοῦ ἤ τῆς θρησκείας, ἀλλά ἦταν ἡ ὑπεράσπιση τῶν δι­καίων καί τῶν ὁσίων τοῦ Γένους.

Ἦταν ἡ ὑπεράσπιση τῆς ἐλευθε­ρίας καί τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότη­τος πού προσεβάλετο καί ἐτίθετο ἐν ἀμφιβόλῳ.

Ἦταν ἡ προάσπιση τῶν ἐθνικῶν συμφερόντων καί τῆς ἀνεξαρτησίας πού ἀπειλεῖτο.

Ἦταν ἡ ἀπελευθέρωση τῶν ἀδελ­φῶν ἀπό τόν βαρύ ζυγό τῆς ξένης καί ἄδικης κατοχῆς.

Οἱ ἀγῶνες αὐτοί ἦταν ἀγῶνες δί­καιοι, γι᾽ αὐτό καί οἱ στρατιῶτες μας μπο­ροῦσαν νά ἐπικαλοῦνται τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ στήν προ­σπάθειά τους καί νά ἀγωνίζονται μέ τή βεβαιότητα ὅτι οἱ οὐράνιοι προστάτες τους θά τούς ὁδηγοῦ­σαν καί αὐτή τή φορά στή νίκη.

Καί αὐτό δέν ἦταν ψευδαίσθηση ἤ φαντασία, δέν ἦταν μάταιη ἐλ­πίδα καί προσδοκία, δέν ἦταν εὐ­σεβής πόθος πού δέν ἐπιβεβαιω­νόταν. Ἦταν ἁπτή πραγματικότη­τα.

Γιατί ἐχθροί καί φίλοι ἔβλεπαν τούς ἁγίους, ἔβλεπαν τήν ἴδια τήν Παναγία, τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό τοῦ Γένους μας νά ἐπεμβαίνει θαυ­ματουργικά καί νά ὁδηγεῖ τόν στρατό μας· νά τόν σκεπάζει ἀπό τίς ἐχθρικές ἐπιδρομές· νά τόν προστατεύει ἀπό τίς δύσκολες στιγμές.

Ἄν οἱ στρατοί τοῦ κόσμου καυ­χῶνται γιά τήν ὑπεροπλία τους καί γιά τίς ἱκανότητες τῶν ἀρχη­γῶν τους, οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις τοῦ Ἔθνους μας μποροῦν νά σε­μνύνονται, ἐκτός ἀπό τίς ἀσύγ­κριτες ἱκανότητες τῶν στελεχῶν τους, γιατί μαζί μέ τούς ἄλλους προστάτες τους, τούς προστάτες κάθε ὅπλου καί κάθε εἰδικότητος, ἔχουν στόν πλευρό τους πάντοτε τήν ἀήττητη προστασία τῆς Θεο­μήτορος.

Καί αὐτό εἶναι ἕνα γεγονός πού δέν μπορεῖ νά τό ἀμφισβητήσει κα­νείς. Εἶναι ἕνα γεγονός πού τό ἀποδεικνύει περίτρανα ἡ ἱστορία τοῦ Ἔθνους μας. Εἶναι ἕνα γεγο­νός πού ἐξηγεῖ τήν ἱστορία τοῦ Ἔθνους μας πού κατόρθωσε νά ἐπι­βιώσει αἰῶνες τώρα περνῶντας μέσα ἀπό τίς συμπληγάδες τῶν πολέμων, τῶν διωγμῶν, τῶν ξερι­ζωμῶν καί τῆς προσφυγιᾶς.

Εἶναι ἕνα γεγονός πού ἑρμηνεύει πῶς εἶναι δυνατόν ἕνας λαός, ἕνας στρατός, μιά δράκα ἄνθρωποι, ἀνα­­δεικνύονται ἥρωες καί νικοῦν καί συντρίβουν τούς ἀναρίθμη­τους καί πανίσχυρους ἀντιπάλους τους.

Τό ἐπιτυγχάνουν γιατί εἶναι ἡ κραταιά Σκέπη τῆς Παναγίας πού τούς προστατεύει· εἶναι ἡ ἀήττητη δύναμή της πού ὑπερμαχεῖ γιά αὐ­τούς· εἶναι ἡ ζωντανή παρουσία της πού ὡς νεφέλη φωτεινή τούς κατευθύνει· εἶναι ἡ ἀγάπη της γιά τά πνευματικά τέκνα της πού τήν εὐλαβοῦνται καί τήν τιμοῦν καί πού σέ ὅλες τίς δύσκολες στιγμές τῆς ἱστορίας τους σπεύδουν πρός αὐτήν καί ζητοῦν τή βοήθειά της, καί δέν παραλείπουν στή συνέχεια νά τῆς ἀποδίδουν εὐγνωμόνως τά νικητήρια.

Εἶναι ἡ Παναγία πού μέ τήν ἀκοί­μητη μεσιτεία της προκαλεῖ οὐρά­νιο συναγερμό ὑπέρ τῶν ἀγω­νι­ζομένων γιά τό δίκαιο Ἐνόπλων Δυνάμεων τοῦ Ἔθνους μας καί χαρίζει τήν νίκη.

Καί ἀπό αὐτούς τούς ἀγῶνες δέν ἔλειψε ποτέ ἡ Ἐκκλησία μας, πού δέν περιορίζεται μόνο σέ προ­σευ­χές καί ἱκεσίες, σέ λιτανεῖες καί δεήσεις, πολύτιμες καί αὐτές καί ἀπαραίτητες γιά τήν ἐνθάρρυνση τῶν ἀγωνιζομένων στρατιωτῶν καί τήν ἐνίσχυση καί παρηγορία τοῦ χειμαζομένου λαοῦ· δέν περιο­ρίζεται μόνο στό νά περιάγει τίς ἱε­ρές καί θαυματουργές της εἰκό­νες καί τά ἱερά λείψανα τῶν ἁγί­ων της γιά τή σωτηρία τοῦ Ἔ­θνους, οὔτε καί ἀρκεῖται στό νά δια­θέτει ἀκόμη καί τά ἱερά της σκεύη καί τίς κανδῆλες τῶν ἱερῶν ναῶν της γιά τήν ἐνίσχυση τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, κάτι πού ἔκανε ἐπανειλημμένα καί μέ προ­θυ­μία πολλές φορές στή μακραί­ω­νη ἱστορία πορεία τοῦ Γένους μας, ἀλλά στέλνει καί τούς κληρικούς της στήν πρώτη γραμμή τοῦ ἀγῶ­να, μέσα στή φωτιά τοῦ πολέμου.

Ἀναρίθμητα τά παραδείγματα τῶν κληρικῶν οἱ ὁποῖοι σέ ὅλους τούς δίκαιους ἀγῶνες τοῦ Ἔθνους μας βρέθηκαν στό πλευρό τοῦ στρατοῦ μας γιά νά στηρίξουν μέ τήν παρουσία τους τούς στρατιῶ­τες μας, γιά νά τούς συμπαραστα­θοῦν στίς ἀνάγκες τους ἀλλά καί γιά νά ἀγωνισθοῦν καί αὐτοί μαζί τους μέ τήν ἴδια γενναιότητα καί τήν ἴδια τόλμη.

Καί ἄν τά ὀνόματα πολλῶν ἀπό αὐτούς δέν καταγράφονται στά βι­βλία τῆς Ἱστορίας, οἱ συγγραφεῖς τῶν ὁποίων κάποιες φορές προ­σπα­θοῦν νά ἀμφισβητήσουν τήν ἀλήθεια τῶν γεγονότων καί τή με­γάλη προσφορά τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας στούς ἀγῶνες γιά τήν ἐλευθερία τοῦ Γένους μας, ἡ συμμετοχή τῶν Ὀρθοδόξων κλη­ρικῶν καί ἡ προσφορά τῆς Ἐκκλη­σίας μας στίς Ἔνοπλες Δυνάμεις μας εἶναι γραμμένη στή μνήμη καί στήν ψυχή ὅλων τῶν Ἑλλήνων.

Χαρακτηριστική περίπτωση πού συνδέεται μέ τήν ἀπελευθέρωση τῆς πόλεώς μας εἶναι ἡ προσω­πικότητα τοῦ ἀοιδίμου μητρο­πο­λίτου Χίου Παντελεήμονος Φω­στί­νη, ὁ ὁποῖος τό 1912, νεαρός διάκονος καί ἀγωνιστής στή διάρ­κεια τῶν βαλκανικῶν πολέμων, εἰσῆλθε στήν πόλη μας μαζί μέ τόν ἑλληνικό στρατό πού τήν ἀπελευθέρωσε καί κατά διαταγή τοῦ τότε ἀρχιστρατήγου καί δια­δόχου τοῦ θρόνου Κωνσταντίνου, ὁ ὁποῖος γνώριζε τόν ἡρωισμό καί τήν αὐτοθυσία τοῦ νεαροῦ κλη­ρικοῦ, χειροτονήθηκε πρεσβύτε­ρος στόν ἱερό μητροπολιτικό ναό τῶν ἁγίων ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου.

Καί δέν εἶναι βεβαίως ὁ μονα­δικός, ὅπως εἴπαμε. Ὑπό τή σκέπη τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ καί τήν προστασία τῶν ἁγίων προστα­τῶν τῶν τριῶν σωμάτων τῶν Ἐνό­­πλων Δυνάμεων ὁ κλῆρος, ὁ λαός καί ὁ στρατός τῆς πατρίδος μας ὑπερασπίζονται καί θά συνε­χίσουν νά ὑπερασπίζονται τό δί­καιο καί τίς ἀξίες τοῦ Ἔθνους μας· θά συνεχίσουν νά ὑπηρετοῦν τά ἰδεώδη τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἀνεξαρτησίας· θά συνεχίσουν νά φυλάσσουν τίς Θερμοπύλες τῆς ἱστορίας καί τῶν παραδόσεών μας «ποτέ ἀπό τό χρέος μή κινοῦντες»· καί θά συνεχίσουν ὅλοι μαζί νά ἀναγράφουν τά νικητήρια στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο ἡ ὁποία ὄχι μόνο ὑπερμαχεῖ τοῦ στρατοῦ καί τοῦ Ἔθνους μας στίς κρίσιμες ὧ­ρες τῶν ἀγώνων καί τῶν πολέ­μων, ἀλλά ἀποτρέπει καί ἀποδιώ­κει «πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον» γιά νά ζοῦμε ἐν εἰρήνῃ καί νά συμ­βάλλουμε καί ἐμεῖς κατά τό δυ­νατόν στήν ἐμπέδωση τῆς εἰρήνης στήν πολύπαθη καί δυστυχῶς ἰσχυρά κλονιζόμενη καί δοκιμα­ζό­μενη τά τελευταῖα χρόνια περιοχή μας.

Εὐγνώμονες πρός τήν Θεοτόκο, τήν προστάτιδα τῶν Ἐνόπλων Δυ­νάμεων τοῦ Ἔθνους, τῆς ἀποδί­δουμε σήμερα τήν ὀφειλόμενη τιμή καί τόν προσήκοντα σεβασμό καί ἑορτάζουμε τήν ἑορτή τῶν Εἰσοδίων της ὡς ἑορτή τῶν Ἐνό­πλων μας Δυνάμεων πρός τίς ὁποῖ­ες ἐκφράζουμε τήν ὁλοκάρδια εὐγνωμοσύνη μας γιά τήν προσ­φορά τους.