ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ.ΤΖΟΥΜΑ
Τέτοιες μέρες, έφυγε πέρυσι, από κοντά μας, ο Γέρων Μητροπολίτης Ιωαννίνων Θεόκλητος Σεττάκης. Επρόκειτο για μία εμβληματική προσωπικότητα της Εκκλησίας μας, η οποία σημάδεψε σημαντικές στιγμές της Εκκλησιαστικής μας ζωής,κατά την σαραντάχρονη πορεία του ως Αρχιερεύς.
Στα χρόνια της αρχιερατείας του(1975–2014,) παρά τις δύσκολες “γωνίες” που είχε ως άνθρωπος, απέδειξε τί σημαίνει να είσαι ελεύθερος και αδέσμευτος από ακρότητες κληρικός, που δεν μπαίνει σε καλούπια αλλά και συγκροτημένος θεολογικά Αρχιερεύς, έτοιμος να γίνει τα πάντα τοις πάσι, για το καλό της Εκκλησίας.
Ο Θεόκλητος υπήρξε στενός συνεργάτης του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ από τα πρώτα έτη της εκκλησιαστικής του διαδρομής, γιαυτό και τον διαδέχθηκε στην Μητρόπολη Ιωαννίνων, όταν ο Σεραφείμ εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αθηνών!
Μέχρι που άφησε την τελευταία του πνοή ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, ο Θεόκλητος ήταν στο πλευρό του!
Καθ´ όλα τα έτη της Αρχιεπισκοπείας του Σεραφείμ,υπήρξε το πρωτοπαλλήκαρό του, ο Ιεράρχης για τις δύσκολες αποστολές, ο οποίος καθοδηγούσε την Ιεραρχία με διακριτικό τρόπο να πράξει κατά το ρήμα του Αρχιεπισκόπου!
Παράλληλα ταυτισμένος καθώς ήταν με τον αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, ηγείτο όσο ζούσε ο Σεραφείμ της αντιπατριαρχιακής τάσης, που κυριαρχούσε τότε στην Ιεραχία! Αργότερα, για λόγους αντίδρασης κυρίως, μετετράπη σε “κοντοτιέρο” του Φαναρίου στην Ελλάδα.
Μετά το θάνατο του Σεραφείμ, το 1998, ο Θεόκλητος έθεσε υποψηφιότητα για τον Αχιεπισκοπικό θρόνο!
Πήρε μόνο τέσσερις ψήφους στον Α ´ γύρο και στη συνέχεια τάχθηκε στο πλευρό του από Δημητριάδος και Αλμυρού Χριστοδούλου, ο οποίος εξελέγη Αρχιεπίσκοπος με συντριπτική πλειοψηφία, έναντι των άλλων συνυποψηφίων του.
Στα πρώτα έτη είχε αναλάβει την Γεν.Διεύθυνση της ΕΚΥΟ και είχε συνδράμει αποφασιστικά στο έργο της!
Στη συνέχεια εγκατέλειψε τη θέση αυτή,για προσωπικούς λόγους και όλως αιφνιδίως μετετράπη σε ακραιφνή υποστηρικτή των θέσεων του Φαναρίου.
Παρά τις περίεργες αυτές πτυχές του χαρακτήρα του, ο Θεόκλητος αναδείχθηκε σε ηγετική φυσιογνωμία της Ιεραρχίας.Μπορεί να μην διακρίθηκε για την προώθηση και εκλογή ημετέρων Αρχιμανδριτών για να αποκτήσει τη φήμη του Γέροντα αλλά η γνώμη του στην Ιεραρχία ήταν βαρύνουσα ! Πολλές φορές είχε ανατρέψει αποφάσεις που έκρινε οτι δεν ήταν για το συμφέρον της Εκκλησίας!
Το 2008, μετά την Κοίμηση του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο στην εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου!
Ανέλαβε με “λευκή επιταγή”, ως ο Τσάρος των Οικονομικών της Εκκλησίας, αλλά πολύ σύντομα το γυαλί ράγισε, στη σχέση του με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, εξαιτίας της”αναίτιας και άδικης απομάκρυνσης”, όπως είχε δηλώσει, του τότε Γεν.Διευθυντή της ΕΚΥΟ Αντώνη Ζαμπέλη, ο οποίος , ενώ αποτελούσε αρχική επιλογή του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, στη συνέχεια είχε συνδεθεί ο Γέρων Ιωαννίνων μαζί του –“ως ο πατήρ τω υιώ αυτού”–και συνεργαζότανε μαζί του άψογα!
Έκτοτε αποσύρθηκε στην ιστορική επαρχία του! Ούτε για τις συνεδριάσεις της Ιεραρχίας δεν ερχότανε Αθήνα.
Παραιτήθηκε και από το ΔΣ της Εθνικής Τράπεζας στο οποίο συμμετείχε τιμής ένεκεν, ως Ιωαννίνων–μια τιμητική θέση την οποία απώλεσε έκτοτε η Εκκλησία,αφού ουδέποτε αντικαταστάθηκε!
Η απομάκρυνσή του από την ενεργό δράση, από το κέντρο των γεγονότων, επιβάρυνε την υγεία του ακόμη περισσότερο!
Όσοι είχαν την τιμή και την ευλογία της επικοινωνίας μαζί του, μέχρι το τέλος του,διηγούνται πολλά για την ασκητική ζωή του Θεοκλήτου, παρά την κοσμική του εμφάνιση και τις επιμέρους συνήθειες, όπως το …κάπνισμα–το οποίο ο ίδιος θεωρούσε οτι αποτελούσε τιμωρία του ίδιου προς τον εαυτό του και όχι μία μικροαπόλαυση της ζωής!
Με τους πολύ συντηρητικούς δυσφορούσε γιατί έλεγε πως η Εκκλησία δεν είναι φανατισμός και τιμωρία! Αλλά και με τους ακραίους και απρόσεκτους αγανακτούσε, γιατί δεν ήθελε να θεωρούν το ράσο ως άλλοθι, για τα καμώματά τους!
Ο Θεόκλητος ήταν λάτρης της ανδρώας και ανδρικής συμπεριφοράς μέσα στον εκκλησιαστικό χώρο, κυρίως για τους αγάμους, για τους οποίους οπως έλεγε δεν τους επεβλήθη η αγαμία,αλλά την επέλεξαν!
Ο Θεόκλητος άργησε να θέσει σε λειτουργία το θαυμαστό οπλοστάσιο των ικανοτήτων με τις οποίες τον είχε προικίσει ο Θεός! Αν είχε δείξει νωρίτερα αυτά τα ηγετικά χαρακτηριστικά και ήταν καλύτερος στις δημόσιες σχέσεις, σίγουρα θα διαδραμάτιζε άλλο ρόλο στην Εκκλησία μας.
Στα χρόνια που ζούσε ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, παρά την οικειότητα που είχαν οι δύο άνδρες λόγω της πολύχρονης γνωριμίας τους, ήταν πάντα στη σκιά του Σεραφείμ και του φερόταν με σεβασμό! Αργότερα επί Χριστοδούλου, ενώ η συνεργασία των δύο ανδρών υπήρξε άψογη, υπήρξαν ενδιάμεσες καταστάσεις και πρόσωπα που κακοφόρμισαν αυτή τη συνεργασία γιατί δεν την έβλεπαν με καλό μάτι! Ο Θεόκλητος υπήρξε “θύμα” των πολλών ταλάντων και ικανοτήτων του, με τα οποία προκαλούσε τον φθόνο και την εμπάθεια των ανικάνων, αλλά και του δύσκολου και μονήρη χαρακτήρα του που τον έκανε τραχύ και αφιλόξενο.
Ενα χρόνο από το θάνατό του σήμερα, θεωρήσαμε υποχρέωσή μας να κάνουμε αυτή την μικρή αναφορά στο πρόσωπό του , ως το ελάχιστο που θα μπορούσαμε γιαυτόν τον σπάνιο και παρεξηγημένο Ιεράρχη!
Είη η μνήμη Αυτού αιωνία!
