Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Ο παπά Γεώργης– όπως τον αποκαλούσαμε όλοι μας(τον Αρχιμ. Γεώργιο Λιαδή)-, υπήρξε ένας σπουδαίος κληρικός, οχι μόνο για τον τόπο που τον γέννησε, την Χίο μας, αλλά και για ολόκληρη την Εκκλησία μας!
Γεννήθηκε σε πέτρινα χρόνια, σε μιά στενόκαρδη και μικρόμυαλη Ελλάδα, η οποία– Τί σύμπτωση –” έδιωχνε” και τότε τα παιδιά της!
Παρακολουθώ τον παπά Γιώργη από τα πρώτα του βήματα ως Ιερέα και μάλιστα από την ημέρα που χειροτονήθηκε διάκονος, από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Χίου Χρυσόστομο αλλά και στη συνέχεια τη χειροτονία του σε Ιερέα!
Με τον αείμνηστο Χίου Χρυσόστομο, μολονότι ήταν δύσκολος άνθρωπος και αυστηρός Ιεράρχης, υπήρχε μία αλληλοεκτίμηση, ένας αλληλοσεβασμός και μία παραδοχή αξιών! Γιαυτό σε όλα τα δύσκολα εμπιστευότανε τη γνώμη του!Αλλά και με τον αείμνηστο Διονύσιο οι σχέσεις του ήταν εξαιρετικές! Όταν εκοιμήθη η πρεσβυτέρα του ο Διονύσιος αμέσως τον εχειροθέτησε σε Αρχιμανδρίτη και μάλιστα συχνά του έλεγε χαριτολογώντας, με το γνωστό χιούμορ του,οτι θα πει στους Πατριαρχικούς ομογάλακτούς του να τον χειροτονήσουν σε Επίσκοπο.
O Παπά Γιώργης έφυγε του κόσμου τούτου” μηδέν έχων πλην τα πάντα κατέχων”.
Η καρδία του η τόσο ευρεία, και ευρύχωρη που είχε χώρο ακόμη και για τους πλέον κακόπιστους, έπαυσε να χτυπά.Το συμπαθητικό και γεμάτο από καλοσύνη βλέμμα του έσβησε! Τα μεγάλα και φλογερά μάτια του έκλεισαν για πάντα!
Δεν τα κατάφερε στη μάχη με τον απρόσκλητο και κακό επισκέπτη, το θάνατο και παρέδωσε την ψυχή του στο Θεό που τόσο αγάπησε, μετά από πολύμηνη ταλαιπωρία.
Το πένθος έπεσε βαρύ πάνω σε όλη τη Χίο, αλλά και στη Χάλκη στην οποία έλαβε την θεολογική του μόρφωση και στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, αφού η σχεση του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη και τους άλλους Ιεράρχες του Θρόνου ήταν ομογάλακτοι της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης!
Η Θλιβερή είδηση του θανάτου του,αν και όλοι γνώριζαν οτι ήταν ασθενής,,έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία, γιατί για κάποιους Ανθρώπους( με κεφαλαίο το Α), όπως ήταν ο αείμνηστος παπά Γιώργης, εύχεσαι και περιμένεις το θαύμα!
Ενα σύννεφο μαύρο και βαρύ ευρίσκεται πάνω από όλη τη χιακή κοινωνία από τη μέρα του θανάτου του και όλως ιδιαιτέρως, πάνω από την ενορία του Αγίου Γεωργίου στο Κάστρο της Χίου, την οποία υπηρέτησε με αφοσίωση και αυταπάρνηση,για 40 ολόκληρα χρόνια!
Το σύννεφο αυτό ήλθε να μας θυμίσει οτι χάσαμε ένα δικό μας και πολυαγαπημένο πνευματικό πατέρα , έναν πολύτιμο φίλο και έναν αναντικατάστατο Ιερέα της Εκκλησίας μας, που ήταν τα πάντα τοις πάσι !
Ο παπά Γιώργης δεν ήταν ένας συνηθισμένος Ιερέας, αλλά μία μεγάλη εκκλησιαστική φυσιογνωμία! Η δε ανάμνηση των όσων έπραξε θα παραμείνει ζωηρά !
Το ήρεμο, γαλήνιο και πνευματικό τέλος του– παρά τους πόνους που πέρασε από την επάρατη νόσο που τον κατέλαβε– μαρτυρούν το ωραιότερο, ασφαλώς,επιστέγασμα της επίγειας ζωής του.
Ο υπογράφων τις φτωχές αυτές γραμμές, υποκλίνεται ευλαβώς προ του ιερού του σκηνώματος με την προσευχή για αιώνια ανάπαυση της ωραίας και γενναιόδωρης ψυχής του!
Ήδη τώρα που η ψυχούλα του ευρίσκεται στην πορεία της πρός το Θεό, ας αποτελέσουν τα λίγα αυτά λόγια μία νοσταλγική περιπλάνηση στο θλιβερό συμβάν, φτωχές εκφράσεις, φτωχά ψελλίσματα για τον παπά Γιώργη της καρδιάς μας!
Ας ειναι ελαφρύ το χώμα της χιακής γης στα Καρδάμυλα, όπου θα αναπαυθεί και η μνήμη του αιώνια!!Η Χιος από σήμερα ειναι ασφαλώς πιο φτωχή και η τοπική Εκκλησία μας δυστυχώς μπαίνει σε δεινή θέση,γιατι χάνει τη σεμνή και συνετή φωνή της που την έσωζε από δύσκολες καταστάσεις!
