Άρχισαν οι εργασίες του 10ου Παγκόσμιου Συνεδρίου Θρακών, που πραγματοποιείται στις Φέρες του Έβρου, από 11ης έως 13ης μηνός Δεκεμβρίου ε.ε. με θέμα· «Θράκη: Παρελθόν – παρόν – μέλλον». Στην επίσημη έναρξη παρέστησαν η Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες· Διδυμοτείχου κ. Δαμασκηνός, Ξάνθης κ. Παντελεήμων, Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος και Μαρωνείας κ.  Παντελεήμων, η Υπουργός Μακεδονίας – Θράκης  κα Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά, ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών κ. Ιωάννης Αμανατίδης και ο Αναπληρωτής Υπουργός Υποδομών Παναγιώτης Σγουρίδης, Βουλευτές, ο Περιφερειάρχης Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης, Δήμαρχοι, ο Πρύτανης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων, ο Στρατηγός Διοικητής της 12ης Μεραρχίας και άλλοι επίσημοι.

Στην αρχή ετελέσθη ο καθιερωμένος αγιασμός από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ξάνθης κ. Παντελεήμονα. Ακολούθησαν οι χαιρετισμοί του εκπροσώπου της Ελληνικής Κυβερνήσεως Αναπληρωτή Υπουργού Εξωτερικών κ. Ιωάννη Αμανατίδη, του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Διδυμοτείχου κ. Δαμασκηνού, εκ μέρους της τοπικής Εκκλησίας, του Περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης κ. Γεώργιου Παυλίδη και του Δημάρχου Αλεξανδρούπολης κ. Ευάγγελου Λαμπάκη, Προέδρου της Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου.

Ο χαιρετισμός του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Διδυμοτείχου κ. Δαμασκηνού έχει ως εξής· «Θράκη. Τόπος συνάντησης πολιτισμών και Θρησκειών. Σταυροδρόμι Ανατολής και Δύσης, Βορρά και Νότου. Και ένας λαός υπέροχος, γεμάτος από ευγένεια και φιλότιμο, αξιοπρέπεια και θυσίες, αξίες και ιδανικά, δόξα και ταπεινώσεις, αίμα και ιδρώτα. Εδώ με ἔταξε ο Θεός να διακονώ και Τον δοξάζω. Με οδήγησε σε μια από τις ομορφότερες γωνιές της Ελληνικής γης. Κάθε φορά πού ξαγναντεύω τις καταπράσινες πεδιάδες της Θράκης με τα σκιερά της δάση και οσφραίνομαι την αύρα του Αιγαίου και τα ανοιξιάτικα λουλούδια, συλλογίζομαι ότι ίσως κάπως έτσι να ήταν το πατρικό σπίτι του ασώτου. Ενός ασώτου πού ταλαιπωρήθηκε σε χώρα μακρινή, την ὥρα πού η δική του γη τον περίμενε και ακόμα τον περιμένει. Πιστέψτε με στη γη αυτή, κρύβεται η ταυτότητά μας, η ιδιοπροσωπία μας, η ελπίδα της επιβίωσής μας.

Συχνά-πυκνά ενθυμούμαι το μύθο του Ανταίου. Όσο πατούσε στη γη ήταν ανίκητος. Για να τον νικήσει, λοιπόν, ο Ηρακλής χρειάσθηκε να τον αποκόψει απ’ αυτή και έτσι εύκολα τον συνέτριψε. Η γη αυτή δεν είναι μόνο η σταθερότητα στο βηματισμό μας. Η γη αυτή είναι η πηγή της τροφής μας. Η γη αυτή είναι η επαφή με τις ρίζες μας. Η γη αυτή είναι η μνήμη θυσιών και μαρτύρων, πού κυριολεκτικά την πότισαν με αίμα. Στο χώμα αυτής της γης κρύβεται η δύναμη του λαού μας, η βιοποριστική του αυτάρκεια, η μνήμη των συλλογικών του οραμάτων, το σχολείο των νόμων της ζωής, αλλά και το φιλότιμο. Το φιλότιμο πού δεν επιτρέπει να ξεπουληθούν όσο-όσο τα υλικά και πνευματικά τρόπαια, πού κατακτήθηκαν με μόχθο και αίμα αγώνων, πάνω σ’ αυτά τα χώματα.

Τις τελευταίες δεκαετίες δυστυχώς η ουτοπία ενός οράματος ανέξοδης αειφορίας και ανεξέλεγκτης κατασπατάλησης φυσικών πόρων αλλά και εύκολης ζωής, χωρίς κόπο και μόχθο, μας σήκωσε ψηλά και μας απέκοψε από τη γη, καθιστώντας μας ευάλωτους στην άδικη κατανομή του όλο και λιγότερου φυσικού πλούτου, την ασέβεια προς ότι μας παραδόθηκε και την περιφρόνηση κάθε τιμής. Και εδώ είναι η ευθύνη μας.

Ασφαλώς δεν προτίθεμαι αυτή τη στιγμή να κάνω τον δάσκαλο κανενός. Θα ήθελα όμως με αφορμή το 10ο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών να κάνω μια πρόταση· «επιστροφή στη γη μας». Αυτή η γη είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας. Είναι το βιός μας. Είναι ο πλούτος μας. Είναι το σεντούκι των πατρογονικών θησαυρών μας.

Με αυτές τις λίγες και πενιχρές σκέψεις χαιρετίζω το 10ο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών, πού πραγματοποιείται εδώ στις Φέρες, κάτω από τη σκιά της Παναγίας της Κοσμοσώτειρας, υπό το μελιχρό φώς της ακοίμητης καντήλας της, εκ μέρους της Εκκλησίας και των αδελφών Αρχιερέων, πού ποιμαίνουν τις τέσσερις εκκλησιαστικές επαρχίες της Θράκης, και, αφού συγχαρώ όλους όσους εκοπίασαν για την διοργάνωσή του, εύχομαι ευόδωση των εργασιών του Συνεδρίου και επιτυχία στους σκοπούς του.

Κατακλείωντας, θα επιθυμούσα εκ μέρους των παρισταμένων αδελφών Αρχιερέων να διαβεβαιώσω όλους για μια ακόμη φορά ότι η Εκκλησία ήταν, είναι και θα είναι καταφύγιο, ελπίδα, παρηγοριά, ειρηνοποιός δύναμη του λαού μας και παράγων σεβασμού στη διαφορετικότητα και ενότητας της Πατρίδας μας.

Ο νέος Ελληνισμός βρίσκεται ενώπιον πρωτόγνωρων προκλήσεων παγκοσμίου χαρακτήρα. Η αποτελεσματική απάντηση σ’ αυτές θα προέλθει μόνο από αναθέρμανση όλων εκείνων των στοιχείων πού κράτησαν επί αιώνες ζωντανό το Γένος των Ελλήνων, αποτρέποντας την αφομοίωσή του από πανίσχυρους κατακτητές. Μία Εκκλησία σε επαγρύπνηση, η οποία θα βρει αποτελεσματικούς τρόπους μετάδοσης των διαχρονικών μηνυμάτων του Εσταυρωμένου και Αναστάντος Χριστού, αποτελεί χρέος όλων μας… Ευχαριστώ».